„Witam cię, złotych wspomnień kraino,
Owiana pamiątek ciszą!…
Te same wichry przez stepy płyną,
Na piersi traw się kołyszą –
Te same fale w Dniepru głębinie,
Po których długa łódź skacze –
Echo tak samo w rozdołach ginie,
Tak samo woła i płacze…”

„Zła energia wraca. Tak jak na boisku: można kogoś sfaulować, ale trzeba pamiętać, że to samo może się zdarzyć tobie. Że za chwilę ktoś cię sczesze od tyłu przy trawie i będzie po grzybach.”

„Niektórzy na tę samą nutę potrafią i płakać, i śpiewać.”

„Komu nóż wbijają w serce, ten nie pyta, czy innych spotkało to samo, ale woła, że boli!…”

„Człowiek czarny, żółty i biały śmieje się i płacze tak samo.”

„Marzymy o podróżach przez wszechświat, a czyż wszechświat nie jest w nas samych? Nie znamy głębin naszego ducha.”

„Okrętowy Trubadur: „Bum tralalala, chlapie fala, po głębinie statek płynie””

„A mnie jest szkoda lata
I letnich złotych wspomnień.”

„Już płynie melodia, więc poddaj się fali.
Zaufaj piosence wędrownej gitary.
Piosenka cię woła, czyś młody czy stary.
Zaśpiewaj, gdy grają wędrowne gitary.”

„Dla marynarki wojennej zbudowałem małą łódź podwodną. Jej układ sterujący, tak samo jak mózg, cała przyroda, jest analogowy. Systemy cyfrowe są tępe.”