„Moje dziejowe pytanie brzmi więc tak: czy historia urabia człowieka, czy to okoliczności historyczne decydują o tym, kim jest i co po sobie pozostawia? Czy – przeciwnie – on sam, nie zważając na historię i na to, co historia z nim robi, wydobywa z siebie właśnie to, co wydobyć musi?”

„Historia jednego człowieka jest historią całej ludzkości.”

„Z historii Kościołów najszlachetniej brzmią – dzwony.”

„Z reguły o naszej historii decydowało kilku bohaterów albo pacanów.”

„Lekcja dla jednego człowieka, to dla drugiego historia, ale często historia jednego człowieka dla drugiego może okazać się lekcją.”

„No więc teraz opowiadałam własne historie. Dziwne: robiąc to, zauważyłam, jak bardzo takie opowieści nas kształtują. Jakby historie naszego życia czyniły z nas ludzi, którymi jesteśmy. Gdyby ktoś nie miał żadnych historii, nie byłby człowiekiem, w ogóle by nie istniał. A gdyby moje historie były inne, nie byłabym osobą, którą jestem.”

„Spektakl, jako społeczna organizacja paraliżu historii i pamięci, jako rozbrat z historią na gruncie czasu historycznego – to fałszywa świadomość czasu.”

„To jak brzmi twoja historia? - Zapytał, siadając obok w bezpiecznej odległości.”

„Człowiek zawsze nosi z sobą całą swą historię, a także historię ludzkości.”

„Historia tworzy sama siebie.”