„Boskość tętni we wszechświecie.”

—  Hildegarda z Bingen

Pochodzi z Wikiquote. Ostatnia aktualizacja 30 kwietnia 2022. Historia
Tematy
tętnić
Hildegarda z Bingen Fotografia
Hildegarda z Bingen 4
błogosławiona Kościoła Katolickiego, pustelnica, uzdrowicie… 1098–1179

Podobne cytaty

Józef Czechowicz Fotografia

„z rozkoszą gwiżdżę w czerwcowy czad
skaczę kołuję tętnię
25 lat”

Józef Czechowicz (1903–1939) polski poeta

Źródło: Lato na Wołyniu

Artur Andrus Fotografia

„A był sierpień, pogoda prześliczna
I tętniło życie w zagajnikach.
Oprócz lisów nikt chyba nie myślał
O nadejściu Wieśka kłusownika.”

Artur Andrus (1971) polski dziennikarz i poeta

Źródło: Wiesiek idzie

Wojciech Dąbrowski Fotografia

„Kraków jest znakomity, ale do niego tylko wpada się i wypada. Wrocław tętni życiem do rana. Wtedy się chodzi od lokalu do lokalu. W teatrze mówimy, że wędruje się „szlakiem hańby.””

Wojciech Dąbrowski (1959) aktor polski

Źródło: Na szlaku hańby, „Tele Tydzień”, nr 32, 8 sierpnia 2005 http://www.plebania.pl/wywiady/dabrowski.html

„To, co piszą krytycy, jest takie bezosobowe i formalne; jak można tak pisać o czymś, co tętni życiem, co z życia czerpie, co kreuje silne międzyludzkie więzi i cementuje społeczności. Jak można tak beznamiętnie pisać o emocjach, które wywołuje sztuka? Moim zdaniem ważne jest aby nie stracić połączenia na linii żołądka z sercem; żeby myśleć nie tylko głową, ale dopuszczać też do głosu emocje.”

Thomas Grube (1971)

Źródło: wywiad, 2006 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=31812

Arthur Rimbaud Fotografia

„Miała koszulkę cieniutką,
A drzewa zaciekawione
Przez okna bliziutko, bliziutko
Schylały liście zielone.

Na miękkie rzuciła poduszki
Rąk nagich ciepłe oploty,
W podłogę drobniutkie nóżki
Tętniły z wielkiej ochoty.

Patrzyłem na promień woskowy
Słońca, jak w swojej podróży
Kręcił się wokół jej głowy
I piersi: muszka na róży.”

Arthur Rimbaud (1854–1891) francuski poeta

Poezje
Źródło: Komedia w trzech pocałunkach, tłum. Jarosław Iwaszkiewicz

„Czasem bałwan słuchając (…) muzyki mówił cicho:
– Ja to znam, ja tam byłem. – A wtedy ciemne drobne bazie, wiszące na białej brzozie oblanej światłem księżyca, szeptały:
– Byłeś tam rosą na liliowych fiołkach i przylaszczkach.
Czasem znów przy innej pieśni mówił:
– Ja to znam, ja tam byłem – a wtedy bazie znowu potwierdzały:
– Byłeś pianą przy kaczeńcach.
Gdy muzyka tętniła, jakby deszcz padał, szeptał:
– Ja to znam, ja tam byłem.
– Byłeś kroplami deszczu, które przywróciły życie krzaczkowi barwinku – szeptały bazie.”

Antonina Zachara-Wnękowa (1894–1984)

Baśnie spod Gorców
Źródło: Bałwan

Pokrewne tematy