„Posłucha, lubię cię. Lubię nasze spotkania i w ogóle… ale nie posuwajmy się dalej.”

„(…) mam fajną osobowość. Jak idę na spotkanie, to zawsze wszyscy mnie kochają – jestem normalna, lubię żartować. Można powiedzieć, że osobowość daje więcej możliwości – jak jesteś na jakimś castingu i zaczniesz się wygłupiać, rozrabiać, to nawet jak nie dostaniesz pracy, będą cię pamiętać.”

„To, co lubię w naszym zespole – zdolność do przerażania ludzi, którzy robią tak ze złych powodów.”

„(…) ja misterium teatru dosyć lubię, przede wszystkim premiery, pierwsze spotkania z publicznością. Chociaż tak naprawdę więcej dokonań miałem w filmie.”

„Związki polsko-rumuńskie u nas nie są dostrzegane, ale ze strony rumuńskiej są bardzo mocne. Rumuni uważają, że to jakaś odrzucona miłość, bo oni Polaków bardzo lubią, powołują się często na nasze doświadczenia historyczne, a my tego kraju w ogóle nie znamy.”

„Jestem tylko etapem w jego życiu, wiem o tym od początku. Prowadza się z rybakiem, są razem, widziałem, stąd ta obroża na szyi. Jak patrzy w morze, to wypatruje swojego rybaka. Rudy przychodzi i odchodzi, kiedy chce, uczy mnie tego. Będąc tutaj, tak daleko od tych, których kocham, i tych, których znam, tych, których lubię i nie lubię, czasami zastawiam się, na ile spotkania z ludźmi są nawykiem, a na ile odpowiedzią na realną potrzebę. I kiedy, podczas których spotkań, naprawdę wydarza się bliskość. Rudy przychodzi i odchodzi dokładnie wtedy, kiedy ma przyjść i odejść, w końcu kto oprócz niego mógłby o tym lepiej wiedzieć.”

„Polski schabowy to jest to, co lubię najbardziej. Żadna kuchnia grecka czy włoska naszej nie przebije.”

„Lubię wszystkich mężczyzn, naprawdę ich lubię! Nie zawsze jest tak, że spotykamy faceta i od razu wiemy, że z nim będziemy, a potem z różnych powodów nagle się okazuje, że to właśnie ten. Myślę, że niekoniecznie intelektualne spotkania z mężczyznami są najważniejsze. Bardziej wierzę w spotkania biologiczne. Kiedyś pewien mój znajomy powiedział, że powinno być zakazane używanie perfum, bo te osoby, które mają na siebie trafić, wyczują się po zapachu.”

„Moja miłość skierowana jest przede wszystkim do zawodu, który uprawiam. Jest z nim związana naprawdę dość bogata paleta doświadczeń. Bardzo lubię pracę i w telewizji, i na estradzie. Z kolei teatr jest szczególnym oraz czarownym miejscem. Mamy tu wyjątkową specyfikę, pewien klimat i urok. Nigdzie indziej nie ma kulis, drewnianej sceny, tego zapachu. A przede wszystkim codziennego spotkania z widzem, o godzinie 19.00. To jest właśnie teatr, jego czar i piękno, które ja bardzo, bardzo lubię. Jednocześnie nie oznacza to wcale, że nie lubię innych form. Lubię też film, chociaż tam akurat mnie pan nie zobaczy, bo mnie tam nie ma.”

„Potrzebujemy kolejnej partii chłopców. Lekkomyślnych, porywczych, zuchwałych, nieostrożnych. Pójdą pierwsi w ogień i dym, w sam środek bitwy. Widziałem, jak jeden z moich synów, wówczas dwunastolatek, stoi na szczycie klifu i krzykiem rzuca wyzwanie wrogowi. Jeszcze nikt nie dostał medalu za rozsądek.
Chłopców wykradamy, skąd się da. Nie obchodzi nas, czy są z naszej strony, czy z tej drugiej. I tak szybko zapomną, po której kiedyś byli stronie, jeżeli w ogóle są tego świadomi. W końcu, co może mieć w głowie taki siedmiolatek? Powiesz mu, że nasz sztandar jest najlepszy i najpiękniejszy, i że my jesteśmy najlepsi i najmądrzejsi, a on w to wierzy. Lubią mundury. Lubią wymyślne kapelusze z piórkami. Lubią dostawać medale. Lubią sztandary, bębny i wojenne okrzyki.”