„Lecz ja ciągle dźwigam to drugie ramię
ramię nieskończone
i wiem że co jest lekkie jest brzemieniem
a co ma być otarte jest łzą
większą od planety”

„Panie Rearden — rzekł Francisco z uroczystym spokojem — gdyby zobaczył pan Atlasa, olbrzyma, który dźwiga na ramionach świat, stojącego z krwią spływającą po piersi, zgiętymi kolanami, drżącymi rękoma, lecz wciąż ostatkiem sił dźwigającego świat, choć ten staje się tym cięższy, im większy jego wysiłek — co by mu pan powiedział? — Nie wiem. Co mógłby zrobić? A co pan by mu powiedział?”

„Człowiek stworzony został w ten sposób, aby mógł dźwigać swój krzyż; po to dane mu są silne ramiona. A znieść może on wiele, jeżeli zdolny jest znieść samego siebie.”

„Tak małżeństwo, jak i śmierć winniśmy witać z otwartymi ramionami. Pierwsze obiecuje szczęście, drugie bez wątpienia je zapewnia.”

„Trzeba wziąć na siebie cały ciężar świata
i uczynić go lekkim, znośnym.
Zarzucić go sobie na ramiona
tak jak plecak i ruszyć w drogę.”

„Rząd ma jedno ramię długie, a drugie krótkie; długie służy do brania – sięga wszędzie; krótkie służy do dawania i sięga tylko tych, którzy są najbliżej.”

„A zatem ta kloaka musi być pałacem. Cosca wzruszył ramionami. – Jedno i drugie wygląda tak samo, jeśli jest się dostatecznie pijanym. – Myślisz, że kiedyś upijesz się dostatecznie?”

„Lekki jest ciężar, gdy go dźwigasz z ochotą.”

„Już są na stadionie jadą po wirażu ramię przy ramieniu pedał przy pedale.”

„Z jakiego ramienia pan startuje, panie Józeku?
– Fajne ramię, takie silne…
– Silne, ale jakie ramię?
– Z tatuażem.
– Z tatuażem?
– Znalazłem i z niego sobie startuję.(…) Wojna była obok nas niedaleko.”