„Wstyd przed zaangażowaniem jest powszechny.”

„Postępujące wszędzie urynkowienie sfery publicznej oraz ponowoczesne procesy indywidualizacji i atomizacji doprowadziły do rozpuszczenia więzi międzyludzkich i kryzysu zaufania. Właśnie w to miejsce wprowadził się wstyd. Konformizm strachu zastąpiony został przez konformizm wstydu. Drogę odwrotną należy rozpocząć od indywidualnych aktów przezwyciężenia wstydu i zaufania sobie. To jest zawsze decyzja o niepodporządkowaniu się powszechnemu konformizmowi.”

„Urodzić się głupcem to nie wstyd. Wstyd tylko głupcem umierać.”

„Pijakowi wstyd pić, ale pijakowi jeszcze gorszy wstyd: nie pić.”

„Nie wstyd nie wiedzieć, lecz wstyd nie pragnąć swojej wiedzy uzupełnić.”

„Ciarki mnie przechodzą, gdy słyszę termin „poezja zaangażowana”. Zaangażowana „w co” lub zaangażowana „przez kogo”? Sama zajmuję się powątpiewaniem, nie angażowaniem się, gdyż wszystko to, co wpojono mi jako wartość, okazało się jakimś ogromnym nieporozumieniem.”

„Zaangażowanie: dynamika realizacji.”

„Największy wstyd, gdy go nie ma.”

„Szału nie ma.
– Wstydu też nie.”

„Wstydem być nie może litość sprawiedliwa.”