„Wspinanie jest często aktywnością zbiorową i zawsze inspirujące jest przyglądanie się, jak robią to inni, którzy dzielą twoją pasję.”

„Wydawało mi się, że nie warto iść dalej, jeśli zawsze trzeba iść tą samą, zamkniętą drogą naszego przeznaczenia. Jedni rodzą się, żeby żyć, inni po to, aby pracować, a jeszcze inni, żeby przyglądać się życiu.(…) Nie sposób wyjść z tego kręgu.”

„Zawsze było dla mnie jasne, że alpinizm jest sportem bardzo niebezpiecznym. Akceptowałem zasadniczy element tej gry, czyli ryzyko. Bez niego wspinanie niewiele różniłoby się od setek innych błahych rozrywek. Podniecające było ocieranie się o tajemnicę śmierci, balansowanie na granicy życia i ukradkowe spoglądanie poza tę granicę. Mocno wierzyłem, że wspinanie nie jest wspaniałą aktywnością, nie pomimo tkwiących w nim niebezpieczeństw, lecz - przeciwnie - z ich powodu.”

„Są tajemnice, które łączą, są jednak i takie, które w przypadku klęski na zawsze – dzielą.”

„Mnie się zdaje, że powinno się zawsze stać w szeregu jednym lub drugim i czegoś pragnąć, coś robić, pracować i kłaść cała duszę, i żyć z całą pasją…”

„Czy nie często zdarza się właśnie tak, że starzy rodzice umierają ci dokładnie w tej chwili, kiedy inni (mąż, dorastające dzieci) już tak się nie cieszą na twój widok? A rodzice zawsze się cieszą, zawsze z miłością patrzą na twoją twarz, kiedy coś mówisz.”

„Istota sekciarstwa nie polega na tym, że coś się robi z pasją, ale na tym, że się w coś namiętnie wierzy.”

„Zawsze pamiętaj, że tłum, który oklaskuje twoją koronację, jest tym samym tłumem, który będzie oklaskiwał twoją egzekucję.”

„(…) lubię się wszystkim przyglądać. Mnie interesują inni ludzie i ich życie w zawodzie, więc prawdopodobnie dlatego mogę coś o nich powiedzieć.”

„Wspinanie kojarzy mi się nie tyle ze stawaniem na szczycie, co na spoglądaniu na drugą stronę. Bo zawsze masz przed sobą nowe horyzonty, ku którym możesz zmierzać. To właśnie lubię we wspinaniu.”