„Boli tylko wtedy, gdy pozwolisz, żeby bolało.”

„Bo wie że trzeba się śmiać ze wszystkiego, co boli, aby zachować równowagę i nie dać się zwariować. Wie, że nie ma nic bez bólu (…), lecz nie pozwala, by zawarty w tym komizm został przesłonięty prze ból, tak samo jak nigdy by nie pozwolił, żeby ból został przesłonięty przez komizm.”

„Prawdziwy sukces osiągamy wtedy, gdy potrafimy przejść przez życie własną drogą i nie pozwolić, by szaleństwo świata uzurpowało sobie prawo do władzy nad naszym życiem.”

„Uwierzę, mówiłam. Spraw, aby żył, a uwierzę. Daj mu tę szansę. Pozwól mu być szczęśliwym. Uczyń to, a będę wierzyć. Ale to jeszcze nie wystarczało. Wiara nie boli. Rzekłam: kocham go i uczynię wszystko, jeśli tylko sprawisz, by żył. Powiedziałam bardzo wolno: wyrzeknę się go na zawsze, tylko pozwól mu żyć z tą jedną szansą. Zaciskałam coraz mocniej dłonie i czułam, jak skóra pęka, i mówiłam dalej: przecież ludzie mogą się kochać nie widząc się. Przecież Ciebie kochają przez całe życie, chociaż Ciebie nie widzą… I wtedy on stanął w drzwiach i był żywy. A ja pomyślałam, że oto zaczyna się męka istnienia bez niego i zapragnęłam, aby znów – martwy – legł pod ciężarem obalonych drzwi.”

„Wypijam łyk kawy i próbuję poczuć odwrócony czas; próbuję wymazać różnicę między teraz a wtedy. Trzymają mnie tutaj tylko wspomnienia. Czasie, pozwól mi zniknąć. A wtedy to, co oddzielamy naszą obecnością, znów zleje się w jedno.”

„Pisanie sprawia mi ogromną przyjemność i daje poczucie satysfakcji. Z pewnością dlatego, że nie jest dla mnie źródłem utrzymania. Mogę pozwolić sobie na ten komfort, że piszę tylko wtedy, gdy czuję taką potrzebę.”

„Odkryłem wtedy prawo nieszczęścia,
tron z okrwawionego złota,
wolność nierządną,
ojczyznę nagą
serce poranione i zmęczone
i wrzawę umarłych bez łez,
suchych jak spadające kamienie.
I wtedy przestałem być dzieckiem
bo zrozumiałem, że mojemu narodowi
nie pozwolono na życie
i odmówiono pogrzebu.”

„Polacy, wybaczcie nam! To nie tylko komuniści są winni. My też jesteśmy winni, gdyż stanowimy większość. My Rosjanie także wtedy stanowiliśmy tutaj większość. To my pozwoliliśmy, by tutaj działo się to, co się działo. Wybaczcie nam!”

„Próbuję nie pozwolić strachowi być moją motywacją w każdy sposób i próbuję zawsze go rozpoznawać gdy ze mnie wychodzi, wtedy mogę podjąć decyzję opartą na prawdziwych rzeczach, a nie na strachu. Strach to umysłowa percepcja.”

„Nie pozwolę się zmusić.”