„Umieraj w porę. Najlepiej zimą gdy śniegu gwiazdki,
Gdy przeczuwany kształt przebiśniegów, lodu kryształki
Wrzucone do szklanki, kilka oddechów i krew na bieli.”

„Słońce na błękicie
wróży wiosny przyjście.
Pierwszy się wychylił
spod śniegu przebiśnieg.”

„Przebija się przez śnieg
przebiśnieg,
przebija,
wyciąga zieloną szyję
milimetr po milimetrze.
A gdy już się przebije,
woła: – Nareszcie żyję!”

„Jestem jak musująca, pomarańczowa pastylka, która wrzucona do szklanki o dowolnym kształcie, wypełnia ją swoją barwą.”

„Jeszcze w polu tyle śniegu,
jeszcze strumyk lodem ścięty,
a pierwiosnek już na brzegu
wyrósł śliczny, uśmiechnięty.”

„Petersburg
jabłko za szybą
szelest śniegu
rozrzucanego o poranku
kopuły i dachy
wyślizgane lodem
kraty
szlifowane słońcem”

„Dziś się dla ciebie śnieg rozkrysztalił,
oglądasz zimę, której nie znałeś.
W górskim schronisku ogień się pali.
Piękna jest zima, prawdziwie biała.”

„Moje lustro zasnuwa się mgłą –
Jeszcze kilka oddechów, a już niczego nie odbije.”

„Człowiek przyzwyczaiłby się nawet do śmierci, gdyby umierał kilka razy.”

„O 4:48
gdy odwiedzi mnie desperacja,
powieszę się
wsłuchana w oddech Osoby, którą kocham,

Nie chcę umierać.”