„Calutki dzień tak ciepło było,
Że dziadek – i on w końcu z pieca zlazł,
U rzeczki siadł, gdzie słońce piekło,
I stare plecy pod siermięgą grzał.”

„Być może pójdę do piekła, ale to mi wcale nie przeszkadza, lubię ciepło.”

„Dobrze mi i ciepło,
Jak zimą u pieca.
A brzozy rzędem stoją,
Jak olbrzymie świece.”

„Staremu mężczyźnie młoda żona to konik, na którym do piekła jedzie.”

„Jak dzień na nowo stare słońce stwarza, Tak miłość stare od nowa powtarza.”

„Piekło nie ma nic wspólnego z miejscami – piekło wiąże się z ludźmi. Może to ludzie są piekłem.”

„To moja droga z piekła do piekła”

„Żar lał się z nieba. Zdawało się, że to nie tylko samo słońce tak grzeje, ale i ziemia, budynki i drzewa, że nawet zwierzęta wganiane do chlewów i stajni roznoszą tę duchotę, że nawet ludzie, że to z zielonej ściany parku bucha jak z pieca to duszne, nagrzane powietrze, które lepiło się do ciała, zatykało oddech, gryzło w oczy jak dym.”

„Dziewczyna to piec, w którym powoli piecze się baba.”

„Nie wierzę w piekło, piekło nie istnieje. Są tylko ludzie, którzy je czynią.”