„A gdzie niby mieliśmy te lśniące zbroje?
– Wewnątrz, Kapitanie, mieliśmy je wewnątrz. Ścięgna, które trzymają razem nasze zbroje, są jak u orków, ale krew na nich jest nasza, i oto ona lśni w słońcu. I każdy koń, który niesie swojego jeźdźca do zwycięstwa, jest wspaniały.”

„Nie brak dowodów na to, że im bardziej staramy się strofować naszą wyobraźnię, tym bardziej bawi się ona atakowaniem tych miejsc naszej zbroi, które świadomie czy nieświadomie zostawiliśmy bez osłony.”

„Krew! To powinno być wewnątrz.”

„Zdobywaj wiedzę. Umożliwia ona temu, kto ją posiada odróżnienie dobrego od zła, oświeca drogę do niebios. Jest naszym przyjacielem na pustyni, naszym towarzyszem w pustce, naszym przyjacielem w samotności. Wiedzie nas do szczęścia, podtrzymuje w biedzie, jest ozdobą wśród przyjaciół i zbroją pośród wrogów.”

„Przy królach mamy wojnę na zewnątrz, przy republice będziemy mieć ją wewnątrz.”

„Marzenie całej załogi statku, który się długo błąkał po oceanach. (…) Wystarczyłaby na wszystkich. Potęga. Wspaniały piec. Gdyby mnie miało coś kopnąć, wolałbym, żeby to był koń niż ona.”

„O kapitanie, mój kapitanie, nasza straszliwa podróż skończona,
Oto nagroda przez nas zdobyta, statek przeszkody wszystkie pokonał.”

„Nie ma nic bez ryzyka.
Tylko widz, tylko widz go unika.
A kto chce być wewnątrz zdarzeń –
musi żyć wciąż z bagażem.
Musi mieć walizeczkę i koc,
i latarenkę na noc.”

„Koń jeźdźcem, żona mężem stoi.”

„To, co wewnątrz człowieka. Co z tego, że poznaję przepiękną dziewczynę, jeśli ona jest fałszywa, nieprzychylna i nadąsana?”