„Redaktor:' Jest coś, czego pan się boi?
'Mariusz Wlazły' – Pierwszego tańca na własnym weselu.
'Redaktor:' Siatkarze mają zwykle doskonałą koordynację ruchów i wyczucie rytmu, więc z tańcem chyba nie powinien pan mieć kłopotów…
'Paulina Wlazły:' Oj, w przypadku Mariusza to się, niestety, nie sprawdza.”

„Redaktor: Jak smakuje medal MŚ?
Mariusz Wlazły: Nie wiem, nie próbowałem.”

„Redaktor: Co pomaga, gdy pan się złości?
Mariusz Wlazły: Na przykład używam słów niecenzuralnych. Jak sobie krzyknę, od razu mi lepiej.”

„Redaktor: Codziennie widzi się pan na billboardach. Jakie to uczucie?
Mariusz Wlazły: Dziwnie tak przechodzić koło siebie. Poza tym lepiej wyszedłem w ciemnej koszulce.”

„Wyrwać się z rytmu chocholego tańca znaczyłoby tyle, co wyrzec się własnego języka: zmienić mentalność. Wesele pokazuje, że to niemożliwe.”

„Mój taniec hinduski był inny niż Francuza czy Niemca. Pod względem ekspresji i wyczucia Polacy mają do niego większe predyspozycje, mimo że taniec hinduski jest daleki od naszego pojmowania tej sztuki, od ruchu, do jakiego jesteśmy przyzwyczajeni. To trudna technika i podobnie jak balet, wymaga wielu lat ćwiczeń.”

„Redaktor: O czym rozmawiasz ze swoją piłką?
Michał Bąkiewicz: Z pewnością ją całuję.
Redaktor: Po co??
Michał Bąkiewicz: No… chyba, żeby dobrze leciała.”

„Jeżeli ten taniec ma być odpowiedzią na podstawowe pytania, ma łączyć i tych dobrych, i złych, to ten taniec musi czymś być, stać się raczej stanem psychicznym niż jedynie formą taneczną. Szukanie tego, z czego taniec się rodzi, tego, że człowiek w tańcu pokazuje całe swoje wnętrze jest bardzo dużym wyzwaniem dla aktorów.”

„Na parapet wleź! Złap się karnisza – będziesz miała lepszy zasięg.”

„Katatonia Niżyńskiego
jest
tańcem doskonałym.
Każdy inny taniec
jest tylko kopią
tańca
doskonałego.”