„Gdy ogarnie nas smutek, trzeba połączyć się z tłumem. Samotność podsyca ponure myśli.”

„Jest on tak naprawdę strasznie współczesnym pisarzem. Potrafił, podobnie jak i Mozart, połączyć sztukę niską ze sztuką najwyższą. Wstrząsać tak samo intelektualistami, jak i tłumem.”

„Aktor nie znosi samotności. Dosłownie umiera w samotności, przestaje czuć i myśleć.”

„Myśl dojrzewa w samotności, ale świat ją sieje.”

„Tylko w samotności rodzą się wielkie dzieła i nieśmiertelne myśli.”

„Czytałem kiedyś w starej księdze, że człowiek powinien strzec się samotności. Na początku wydaje mu się, że to nic groźnego. Ale potem jego umysł zwraca się ku ponurym myślom, głos się zmienia, a on sam chodzi jak w zamroczeniu.”

„Poszłam daleko w głąb siebie, w straszliwy labirynt i oślepłam tam wewnątrz, i już niczego nie uda mi się zobaczyć ponad to, co już zobaczyłam. I widziałam samotność, smutek i wielki żal. I chwilę radości, która nie należała do mnie.”

„Kiedyś myślałem, że wybrałem samotność. Dziś skłonny jestem uznać, że samotność wybrała mnie, a ja nauczyłem się z nią żyć.”

„W smutkach, pokusach i niebezpieczeństwach kieruj swą myśl do Pana Jezusa i Jego Matki Najświętszej.”

„Zdumiewające do jak absurdalnych wniosków można dojść, myśląc nad czymś w samotności.”