„Słuchajcie – to dziecko nuci
W czarodziejskim pudełku skrzypiec.”

„Denerwuje mnie powierzchowność. Ludzie nie słuchają tego, co się do nich mówi. Nie jest istotne, co mówię, istotne jest to, że pojawiam się od czasu do czasu w tym pieprzonym pudełku, w telewizorze.”

„Tobie – nuty,
tobie – skrzydła,
tobie namalują baśń.
Kołysankę jak na skrzypcach
aż do rana będą grać.
Tobie – nuty,
tobie – skrzydła
tobie – czarodziejski klucz.
Snu kropelki,
snu powidła
i poduszki pełne snu.”

„To, co nazywam mną, jest jak pudełko ukryte w drugim pudełku.”

„Dzieci najuważniej słuchają, kiedy mówi się nie do nich.”

„Jest u nas taki zwyczaj, że gdy rodzi się chłopiec, powinien jak najszybciej wziąć do ręki skrzypce i od małego grać. Natomiast gdy rodzi się dziewczynka, powinna natychmiast uczyć się gotować. Ja miałam to szczęście, że urodziłam się jako pierwsze dziecko, więc rodzice wychowywali mnie jak chłopca. To ja wzięłam do ręki „skrzypce.””

„Ludzie boją się, że ktoś ich zamknie w jakimś pudełku, ale nie zdają sobie sprawy, że już są w nim uwięzieni – tym pudełkiem jest ich własny mózg. On z kolei jest zamknięty w większym pudełku – w ludzkim społeczeństwie z jego niezliczonymi fikcjami.”

„Co zrobić, żeby dzieci nas słuchały i żeby do nas mówiły No ba, wystarczy ich słuchać i przeczytać o tym książkę. Dlaczego nikt tego nie robi”

„Człowiek: pierwsze skrzypce natury.”

„Dzieci nie potrafią słuchać starszych, nigdy natomiast nie zawodzi ich naśladowanie.”