„Jako scenograf spotykam się z różnymi reżyserami, z których każdy ma inne pole widzenia. Muszę być bardziej elastyczny (…). W danym okresie reżyser pracuje przeważnie tylko nad jedną sztuką i na niej może się skupić. Scenograf równolegle może tworzyć dwa, trzy spektakle, dlatego nakładają mu się wątki i warstwy. Na pewno uwielbiam magię w teatrze, scenografię, która nie jest ukazana publiczności od razu po odsłonięciu kurtyny, lecz kształtuje się w trakcie trwania sceny: półprzezroczystości, wynurzające się przedmioty, cienie…”

— Boris Kudlička

Źródło: „Elity” 2003, nr 6

Pochodzi z Wikiquote. Ostatnia aktualizacja 5 czerwca 2021. Historia

Tematy

spotykać , dwa , scena , pole , przedmiot , warstwa , pracujący , cień , okres , reżyser , ukazać , trwanie , scenografia , magia , tworzyć , trakt , teatr , widzenie , spektakl

Boris Kudlička 4

1972

Podobne cytaty

„Dłuższe związki scenografa z reżyserem mają sens wtedy, gdy potrafią oni znaleźć wspólny trop działania. Jest to chyba jedyna możliwość ukształtowania osobistego stylu. Nie bez przyczyny Strehler, Brook czy Stein związani są przeważnie z jednym scenografem, z którym tworzą swój teatr. Tylko z kolejnych, wspólnych poszukiwań, zwycięstw i klęsk rodzi się coś własnego.”

Ewa Starowieyska (1930–2012)

Źródło: „Teatr” nr 8, 1990, cyt. za: culture.pl http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/os_starowieyska_ewa

„Scenografia musi być funkcjonalna i jeżeli taka nie jest, jest zła. Funkcjonalność scenografii w pierwszym rzędzie zależna jest od zdolności projektanta, w następnej zaś fazie musi zależeć od reżysera, który poprowadzeniem aktora (poprowadzeniem w znaczeniu szerszym, nie ograniczającym się jedynie do sytuacji) tłumaczy sens plastycznych założeń scenografa. (…) Zły reżyser lubi scenę zagraconą; łatwiej mu w niej ukryć swoją nieudolność.(…) Pusta scena jest tylko dla bardzo dobrego reżysera i aktora.”

Wojciech Krakowski (1927–1991)

Źródło: „Teatr” 1956, nr 15–16

„Aktor, reżyser, scenograf – wszystkie te elementy muszą ze sobą współbrzmieć, a jeżeli nie współbrzmią, to musi też to być konsekwentny wybór. Widz jest tu dla nas przestrzenią rezonującą – to jest tak jak skrzypce lub inny instrument – jeśli nie rezonuje, to nie tworzy się w nim ta przestrzeń współbrzmienia, napięcia, odbioru, myślenia i tego wszystkiego, co się nazywa spektaklem niewytłumaczalnej często magii.”

Jerzy Kalina (1944) polski rzeźbiarz, performer, scenograf

Źródło: „Ad Spectatores”, 7 marca 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/pbjp.htm

„(…) i tak jako aktorzy jesteśmy tylko trybikiem, który w swoich rękach układają inni: operator, reżyser, scenograf.”

Cate Blanchett (1969) australijska aktorka

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 10 stycznia 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/cgkd.htm

„Praca w teatrze to wielomiesięczne przygotowania, żmudne analizowanie postaci, ścisła współpraca z reżyserem i scenografem, cyzelowanie detali. Dlatego właśnie scena jest bazą dla każdego aktora, także filmowego. W filmie aktor rzadko może długo pracować z reżyserem nad budowaniem postaci – ze względów finansowych jest to proces mocno przyspieszony. Inny jest też tryb pracy, bo sceny są realizowane przypadkowo, w zależności od pogody, pory dnia, miejsca akcji. Wymaga to skupienia, podzielnej uwagi i umiejętności szybkiego dostosowania się do zmiennych warunków. Pierwsze role filmowe były dla mnie trudnym doświadczeniem, bo za moich czasów w krakowskiej szkole teatralnej w ogóle nie było zajęć z kamerą. Teraz już są – dzięki profesorowi Jerzemu Stuhrowi.”

Katarzyna Gniewkowska (1962) polska aktorka

Źródło: „Żyjmy Dłużej” nr 6, 1 czerwca 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/118275.html

„Nigdy nie wierzyłem w koncepcję kina autorskiego. Robienie filmu jest wysiłkiem zbiorowym: scenarzystów, aktorów, reżysera, scenografa, operatora… Ja miałem szczęście, bo w USA dostałem szansę współpracy z reżyserami, którzy byli naprawdę świetnymi fachowcami. Ale tęsknię też za niewielkim rozmachem produkcji w kinematografii europejskiej. Dlatego wracałem do Włoch kilkukrotnie, żeby współpracować z włoskimi reżyserami na przykład z Roberto Benignim w 2001 roku.”

Dante Spinotti (1943)

Źródło: Łukasz Biskupski, Hollywood to miejsce… Rozmowa z Dante Spinottim https://archiwum.stopklatka.pl/news/hollywood-to-miejsce-rozmowa-z-dante-spinottim-150162,wiecejNewsow,3, stopklatka.pl, 3 grudnia 2008

„Zrobiłem muzykę do wielu filmów. Zasada jest jedna – robię muzykę do dobrych filmów, lubię pracować z dobrymi artystami, tworzyć doskonałe nagrania i lubię pracować ze wspaniałymi reżyserami i tym samym tworzyć doskonałe filmy. Dlatego tez odnoszę sukcesy. Jestem też bardzo wybredny!”

Gustavo Santaolalla (1951)

Źródło: Monika Petryczko, Robię muzykę do dobrych filmów. Gustavo Santaolalla, laureat Oscara, specjalnie dla Stopklatki, 3 lipca 2006 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=32295

„Opera to teatr, tyle że bardzo trudny. Akcją sceniczną, ruchem, gestem kieruje muzyka. W teatrze dramatycznym aktor ma dużą swobodę interpretacji i miejsce na improwizację. To samo zdanie może mówić raz przez minutę, innym razem przez trzy i nic tym nie zepsuje. Tymczasem w operze bywają sytuacje, w których jakiś ruch jest wręcz niemożliwy, bo nie pasuje do muzyki. Improwizacja także tutaj jest ważna, ale ogranicza ją zamknięta struktura muzyczna dzieła. To w niej musi się odnaleźć śpiewak, reżyser, choreograf, scenograf i wszyscy inni. Bywają sytuacje, gdy reżyser, który przyszedł z teatru dramatycznego, nie bardzo rozumie realia śpiewu. Mówi: połóż się i tak śpiewaj, a ja mówię, że się nie położę, bo w takiej pozycji w życiu nie zaśpiewam swojej kadencji. Każdy spektakl operowy to kompromis pomiędzy artystyczną wizją reżysera a fizycznymi możliwościami śpiewaków.”

Aleksandra Kurzak (1977)

Źródło: Maciej Łukasz Gołębiowski, Opera to teatr, tyle że bardzo trudny, „Hi Fi i Muzyka”, 23 września 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/24232

„Lubię sceny, w których ścierają się kompletnie dwa różne punkty widzenia.”

Dominika Ostałowska (1971) aktorka polska

Źródło: Serial jak rebus - wywiad z Dominiką Ostałowską, 15 listopada 2010 http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/6530/Serial-jak-rebus-wywiad-z-Dominika-Ostalowska.html

„(…) dla mnie sam fakt zagrania w takim czy innym tytule to jest rzecz drugorzędna. Najważniejsza jest sama praca i to, z kim się pracuje, kogo na swej zawodowej drodze się spotyka, od kogo się uczy. W filmie postać aktora tworzy reżyser, montaż. W teatrze jesteśmy odpowiedzialni wyłącznie za siebie. I dlatego tak ważne jest dla mnie, kogo w teatrze spotykam i jak mi się pracuje z kolegami. Do swego teatru przychodzę z chęcią. Z niektórymi kolegami pracuję już ponad 20 lat, a nadal spotykamy się także po pracy, np. jeździmy razem na ryby. To jest rodzina.”

Andrzej Grabarczyk (1953) aktor polski

Źródło: Danuta Lubina-Cipińska, Wincenty i Andrzej Grabarczykowie. Ode mnie wziął miłość do teatru, „Śląsk” 7/04 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/odemnie.htm

Tematy

Boris Kudlička 4

Podobne cytaty

Pokrewne tematy