„Milczenie to tekst, który niezwykle łatwo jest błędnie zinterpretować.”

„Milczenie jest przekazem wieloznacznym. Milczący zdaje sobie z tego sprawę i wybiera milczenie zamiast wypowiedzi słownej, licząc na to, że przez swą naturalną wieloznaczność jest pragmatycznie wygodniejsze: milczenie studenta trudniej ocenić niż odpowiedź błędną, dodatkowo go kompromitującą. Polityk, który nie odpowiada na zadane mu pytanie, liczy na to, że może przynajmniej niektórzy słuchacze wytłumaczą pominięcie pytania jakiejś „małpy w czerwonym” brakiem czasu czy zapomnieniem.”

„Istnieje (…) różnica pomiędzy autorem reportażu a autorem wywiadu. Zgodnie z polskim prawem prasowym autor wywiadu oddaje tekst swojemu rozmówcy do autoryzacji. Więc to bohater ma do powiedzenia ostatnie słowo. Może się nie zgodzić. Nie zdarzyło mi się tak jeszcze. Staram się pokazywać bohaterów swoich rozmów tak, jak ich sam zobaczyłem, czyli zinterpretować ich, ale równocześnie tak, żeby oni zobaczyli siebie tak, jak chcieli się pokazać. To nie jest łatwe. I tego się ciągle uczę. Autor reportażu zaprzyjaźnia się z bohaterem, a potem go zdradza. Bohater autoryzuje, jeśli o to prosi, swoje wypowiedzi, ale nie tekst. Autor reportażu pokazuje bohaterów swoich tekstów tak, jak ich zobaczył, usłyszał.”

„Milczenie skarb wszelkiej polityki; milcząc nie urazisz, milcząc zbędziesz, milcząc wyrozumiesz, milcząc dokażesz.”

„Bo gdy się milczy, milczy, milczy to apetyt rośnie wilczy na poezję, co – być może – drzemie w nas.”

„Można milczeć i milczeniem kogoś ranić.”

„Najpewniejszym z milczeń nie jest milczeć, ale mówić.”

„Milcz albo mów coś lepszego od milczenia.”

„Trzeba milczeć albo mówić rzeczy lepsze od milczenia.”

„Człowiek, który wie, że milczy, który wie, że kocha, nie wie, ani co to jest milczenie, ani co to jest miłość.”