„Chciałabym, by w czasie lektury moich opowieści o kotce Suzy każdemu czytającemu zrobiło się przyjemniej i weselej.”

„To była kotka. Spała zawsze w moim pokoju. W ogóle nie miauczała, najwyżej tak cicho. Miała wszystko, co chciała, to co miała miauczeć?”

„Wiele osób pomaga nam przejść przez życie. Rodzina, przyjaciele, obcy, czasami przypadkowi ludzie. Ważne są też lektury, filmy i zasłyszane opowieści. Niemałą rolę w moim życiu odgrywają zwierzęta.”

„– Zobacz, Sophie, kotek. – Było mu przykro z powodu śmierci karalucha Niedźwiedzia. Może tego popołudnia wybierze się do sklepu ze zwierzętami i przywiezie córce nowego przyjaciela. Sophie zapiszczała z radości i wyciągnęła rękę w stronę kociaka.
– Umiesz powiedzieć „kotek”? – spytał Charlie. Pokazywała zwierzątko rączką i uśmiechała się, tocząc z ust kropelki śliny.
– Chciałabyś kotka? Umiesz powiedzieć „kotek”? Sophie wciąż pokazywała kotka.
– Kotek – powiedziała.
I wtedy kotek padł trupem.”

„Mój film [Opowieści kanterberyjskie] nie jest wulgarny. Jest to film o życiu. Wulgarne są te filmy, które zrobione są nieuczciwie i schlebiają niskim upodobaniom.”

„Miauczy kotek: miau!
– Coś ty kotku miał?”

„Paryż jest jednym z miejsc, gdzie kobieta krąży jak kotka w rui – szuka miłości, ale zadowoli się seksem w każdej chwili.”

„Gdybym miał zrobić film o życiu zelówki, skończyłbym opowieścią o mnie.”

„Kochanie strzeż się, strzeż,
Bo z miłością jak z ogniem,
Jeśli nie chcesz,
By do cna cię strawił, kotku,
Z miłością nie ma zabawy.”

„Nie chcę pić, ja nie chcę nic.
Sen nie nadchodzi…
Czekam tak na lepszy czas,
Czy On to mój lepszy czas?”