„Odczep się, żadnych zwłok nie miałam w planach.”

„Nie miałem żadnych zainteresowań. Nic mnie nie obchodziło. Zupełnie nie wiedziałem, jak się wywinąć z tego wszystkiego. Inni umieli przynajmniej delektować się życiem. Jakby rozumieli coś, czego ja nie rozumiałem. Może miałem jakiś brak. Niewykluczone. Często czułem, że jestem gorszy. Chciałem się tylko od nich odczepić. Ale nie było dokąd pójść. Samobójstwo? Jezus Maria, jeszcze jedna robota do odwalenia. Miałem ochotę przespać pięć lat, ale mi nie dawali.”

„Mój plan to nie mieć planów. Nie napinam się na życie. Nie napinam się na karierę.”

„Dziecko szybko nabiera poczucia, że słowa w jakiś sposób zdradzają czy okłamują rzeczy, które rzekomo miały zawierać. Że mamy do czynienia z jakimś wykroczeniem. Poczucie obcości, które nie chce się odczepić…”

„Niebezpieczeństwo w zwłoce.”

„Miałem kiedyś plan, żeby rozjebać świat na kawałki,
przez rap i zapisane kartki,
miałem taki plan i robiłem te kawałki,
dziś dalej go mam i rozwinę go na bank!”

„Często usłyszeć możemy, że sekcja zwłok potwierdziła samobójstwo. Nic takiego technicznie nie jest możliwe. Po otwarciu zwłok lekarz nie znajduje karteczki z napisem „zabiłem się.””

„Zwłoka, jeżeli nie jest za długa, zawsze wzmaga namiętność.”

„Zwłoka jest najbardziej zabójczą formą odmowy.”

„Mieć wielu przyjaciół to nie mieć żadnego.”