„Chłopak w dredach trzyma plecak, w tym plecaku ma zielnik,
wciąż pijany, marihuany woń łagodzi skroń,
uśmiecham się doń, wychodzi jednak jakiś bezczelny.”

„I
Domokrążny przekupień ogrodów
zielnik swój niesie,
z księgą zapachu krąży.

Nocą przychodzą do jej gałęzi
duszyczki starych ptaków.

Śpiewają w tym zdławionym lesie,
któremu trzeba źródeł płaczu.

Jak małe noski dzieci
splaszczone na matowych szybach,
tak kwiaty owej księgi
u szyby lat, której nie widać.

Oto przekupień ogrodów
zagląda z płaczem do księgi
i omdlewają nad zielnikiem
żywych kolorów przybłędy.

II
Oto przekupień czasu
przynosi zielnik snów.

Ja
Gdzie zielnik twój, gdzie księga?

Przekupień
Trzymasz ją w swoich rękach.

Ja
Mam wolnych dziesięć palców

Przekupień
Sny w twoich włosach tańczą.

Ja
Ile minęło już stuleci?

Przekupień
Godzinę tylko ma mój zielnik.

Ja
Czy idę w zmierzch, czy do świtania?

Przekupień
Przeszłość jest nie do zamieszkania.

Ja
O gorzkie owoców ogrody!

Przekupień
Gorszy jest zielnik księżycowy.

III
Przyjaciel przyniósł mi po ciemku
w tajemnicy zielnik dźwięków

(Pst…Niech będzie cisza! Oto noc z nieba zwisa!)

W świetle portu zagubionego
wracają echa wszystkich wieków

(Pst…Niech cisza wytrwa jeszcze!
Oto noc chwieje się na wietrze!)

Pst…Dajcie ciszy więcej!
Gniew stary palce mi wykręca.”

„Ja rozmawiam z tym, kto jest pod ręką. A jeśli nie ma akurat chłopaków, rozmawiam z ekipą, jeśli jesteśmy w trasie, bo wszyscy trzymamy się razem.”

„(…) może czytanie to jakiś rodzaj przekleństwa. (…) Może lepiej trzymać się tylko tego, co człowiek ma w głowie.”

„A w starym szambie za szopą ogrodnika jakiś młody chłopak taplał się w wodzie.
No… w każdym razie się taplał.”

„Prorok trzyma się dobra niezależnie od konsekwencji, i często dlatego właśnie, że trzyma się dobra, pada ofiarą ukamienowania, rozstrzelania lub ginie w jakiś inny sposób.”

„Nosząc golf, masz wrażenie, jakby przez cały dzień dusił cię jakiś cherlak. Nosząc golf i plecak, masz wrażenie, jakby cherlawy karzeł próbował cię powalić na plecy.”

„Woń jest konaniem kwiatów.”

„Ale nie było to uśmiechnięcie znormalizowane, jakie mają dziewuszki i chłopaki na plakacie, kiej patrzą w jasną przyszłość, na komin Nowej Huty albo oświeconą słońcem polisę PZU. Nie. Ignac uśmiechał się subiektywnie, w sposób nie zorganizowany, na żywioł.”

„Jeśli istnieje Bóg, to jest on nie tylko mistrzem w zostawianiu śladów po sobie. Jest przede wszystkim arcymistrzem w ukrywaniu się. A świat nie puszcza pary z ust, o, nie. W przestrzeni niebieskiej wciąż trzyma się język za zębami. Niewiele się plotkuje wśród gwiazd. Ale wciąż nikt nie zapomniał o Wielkim Wybuchu. Od tamtej pory nieprzerwanie panuje milczenie i wszystko, co istnieje, oddala się od siebie. Wciąż można natknąć się na jakiś księżyc albo na kometę. Nie oczekujcie jedynie na życzliwe okrzyki. W niebie nie drukują wizytówek.”