„Może na zawsze zginę z areny,
Mój wzrok gaśnie w ponurym cieniu.
Przyjaciółkę niewierną miałem,
Dziś pogrążony jestem w milczeniu.”

„(…) w przytłaczającym milczeniu, które jest głównym elementem naszego wspólnego obcowania, niepodobna, by nie czuła, jak mój uporczywy wzrok kładzie się na niej ciężarem całego mojego ciała.”

„Człowiek krzesze światło w nocy, kiedy wzrok mu gaśnie. Żywy dotyka umarłych we śnie, budząc się, przypomina śpiącego.”

„Powiesz mi, dlaczego właściwie zaniemówiłeś?
Paweł odwrócił wzrok.
– Nie miałem nic do powiedzenia.
– Przez całe osiemnaście lat?! Nic, kompletnie nic?!
Milczał, patrząc w okno…”

„Mając bliskiego przyjaciela, nie trzeba podnosić wzroku i mówić: „O to mi właśnie chodziło”, ponieważ to zawsze jest to, o co chodziło.”

„Jeśli mam dziś zginąć, to zginę podczas wymiany ognia.”

„Ufam kobietom. Nie wierz mężczyznom, mogą cię zdradzić. Kobiety zaś są wiernymi przyjaciółkami, na których zawsze można polegać. Jeśli masz za przyjaciółkę kobietę, nigdy cię nie zdradzi.”

„Monaco miało jeszcze cień szansy, ale marzenia a rzeczywistość – nie zawsze się to sprawdza.”

„Jeżeli odlatują ptaki,
Jeżeli słońce gaśnie,
Wyschnięty liść akacji,
To nie na zawsze…”

„Fakt, że jestem internowana, ma z mojego punktu widzenia tylko ten minus, że nie mogę mieć widzenia z Tobą i z Maćkiem oraz że nie mogę troszczyć się o Wasze paczki żywnościowe.(…) Zawsze bałeś się myśli, że kiedyś siądę. Dziś, mając za sobą trzy tygodnie, stwierdzam, że wytrzymam długo”