„Wiele rzeczy, które nie mogą przejść przez gardło, ma się na końcu języka.”

„(…) płacze dziewczynka
zanim ujrzy mrok, jest zmęczona jak owoc
i zasypia na końcu języka”

„W końcu o wiele bezpieczniej być tchórzem. I o wiele wygodniej.”

„– A długo tu pani jest? – dopytywał staruszek.
Coś śliskiego podeszło jej do gardła.
– Od kur… – urwała przekleństwo. – Od urodzenia.
Nie, nie znajdzie spokoju za żadne skarby. Odwróciła się na pięcie, mamrocząc przepraszająco:
– Źle się czuję.
– Może jakoś pomóc? – Nie dawał spokoju starszy pan.
Znowu miała na końcu języka: „tak, kurwa, sprowadź szamana!”, ale powstrzymała się, odchodząc bez słowa.”

„Nie obiecujcie sobie zbyt wiele po końcu świata.”

„Stosując tę terminologię na gruncie języka to możemy powiedzieć, że to nie były niemieckie ani polskie, tylko żydowskie obozy. Bo w końcu kto obsługiwał krematoria?”

„Nie słuchaj chytrości niewieściej, bo jako plaster miodu jej wargi, a gardło jej gładsze niż oliwa; lecz ostatnie jej rzeczy gorzkie jak piołun i ostre jak miecz.”

„Rzeczy, które posiadasz w końcu zaczynają posiadać ciebie.”

„Ośmiela do nauki
jeszcze jednego języka,
który zrozumie
wszystkie drogi,
jakimi jeszcze przejdę.

Samotność,
moja wierna przyjaciółka,
z kieszeniami zawsze
pełnymi cukierków.”

„Każde dziecko które przeszło tak wiele, z czasem zamyka się w sobie i tak ciężko jest panownie otworzyć.”