„Zdarza się często, że Emilian śpi w teatrze, tam spotykamy się na co dzień. To jest nasz drugi dom. Ale inaczej się nie da. Oczywiście jako matka mam wielkie wyrzuty sumienia, że ostatni rok, a może dwa upływały kosztem dzieci. Na pocieszenie powtarzam sobie, że nie ilość czasu poświęconego dzieciom, a jego jakość ma znaczenie. Zresztą, oni samoistnie żyją teatrem. Cyprian często buduje z klocków teatr i scenę, a podczas premiery bajki Trzy świnki i wilk włożył garniturek, bo koniecznie chciał witać gości. Był naprawdę szczęśliwy!”

— Justyna Sieńczyłło

Źródło: O marzenia trzeba walczyć, „Pani Domu” nr 39, 29 stycznia 2010 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/108946.html

Pochodzi z Wikiquote. Ostatnia aktualizacja 2 lipca 2022. Historia

Tematy

nie żyje , spotykać , witać , dzieci , marzenia , dom , matka , wilk , czas , dwa , rok , jakość , dziecko , znaczenie , scena , gość , ilość , podczas , dzień , dom , ilość , powtarzać , wielki , nasi , klocek , świnka , sumienie , pocieszenie , drugi , teatr

Justyna Sieńczyłło Fotografia

Justyna Sieńczyłło 3

aktorka polska 1969

Podobne cytaty

„Swojemu i innym teatrom życzyłbym, żeby były mocnymi, stabilnymi i budowały moc teatru każdego dnia, każdą premierą, żeby starały się utrzymywać tradycję. I nie zatraciły perspektywy. Bardzo rzadko widzi się budowanie potencjału teatru. A przecież to dbałością o teraźniejszość buduje się moc teatru na przyszłość.”

Waldemar Zawodziński (1959)

Źródło: „Wiadomości Dnia”, 12 lutego 1997

„Teatr to było marzenie Emiliana, ale automatycznie stało się moim, inaczej nie byłoby szansy na jego realizację. Przecież ten projekt wkraczał w nasze małżeństwo i nasze życie. Początkowo było to tak utopijne zamierzenie, że wszyscy stukali się w głowę. Powiedziałam: fantastycznie, ale postawiłam warunek, że nie może się to odbyć kosztem dzieci.”

Justyna Sieńczyłło (1969) aktorka polska

Źródło: O marzenia trzeba walczyć, „Pani Domu” nr 39, 29 stycznia 2010 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/108946.html

„Nie istnieje odrębne zjawisko plastyki w teatrze. Jest – teatr. Jednym z czynników budujących go jest także plastyka. Nazwałbym ją zresztą po prostu dekoracjami. Jeśli te moje dekoracje były partnerskie dla pozostałych elementów teatru, to znaczy, że były niezbędne. Mniej by ten teatr mówił, gdyby nie ich obecność na scenie. Ale powtarzam: wszelkie działania, wszelkie składowe elementy teatru winny ograniczać się w swojej niezbędności. W tym sensie – jestem zwolennikiem teatru ubogiego.”

Jerzy Juk-Kowarski (1944)

Źródło: „Głos Wielkopolski”, 27 marca 1978

„Teatr to jest moja pasja, a przede wszystkim mój sens życia. Gdy zdarza się tak, że przez tydzień nie gram, to nie potrafię sobie znaleźć miejsca i nie wiem, co mam ze sobą zrobić. Bez teatru nie potrafię normalnie egzystować.”

Elżbieta Okupska (1953) aktorka polska

Źródło: „Dziennik Teatralny”, Katowice, 30 sierpnia 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/nncba.htm

„Bajkę w teatrze można zrobić na dwa sposoby: umownie albo wystawnie.”

Paweł Aigner-Piotrowski (1968)

Źródło: Mirosław Baran, Rewolucje Rumburaka w Świecie Baśni, „Gazeta Wyborcza Trójmiasto”, 31 maja 2012 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/140366.html

„Dla mnie to oczywiste, że w świadomości jednej osoby funkcjonuję jako Maciek z BrzydUli, a w świadomości innej, jako Pan Młody z Wesela Wyspiańskiego. Wiem, ile osób ogląda telewizję, a ile chodzi do teatru. I do jednego widza, i do drugiego mam szacunek. Ale należy pamiętać, że to są dwa różne światy. Teatr zawsze będzie ważny, bo teatr daje możliwość nieustannego treningu warsztatowego, daje inny rodzaj skupienia, inną relację z widzem. Teatr to praca z tekstem, nad tekstem, to ciągłe zadawanie pytań. W serialu tych spraw jest dużo mniej, ale są inne trudności. A film to pewnie coś pomiędzy pracą w teatrze a pracą w serialu. Podczas kręcenia filmu budujący rolę aktor zadaje podobne pytania jak w teatrze, ale ponieważ stoją kamery, to czasu jest już mniej. Nie tak dramatycznie mało jak w serialu, ale mniej niż w teatrze.”

Krzysztof Czeczot (1979) polski aktor i dramaturg

Źródło: wywiad, 2010 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=69061

„Granie w teatrze jest najtrudniejsze. Trzeba przez dwie, czasami trzy godziny utrzymać publiczność w napięciu. Gdy gram w filmie, często powtarzamy sceny, ujęcia, mamy możliwość poprawienia się. W teatrze, na scenie, już nic nie poprawię. Jeżeli gram źle, to publiczność to zobaczy. Poprawić będę się mógł dopiero podczas następnego przedstawienia.”

Krzysztof Globisz (1957) aktor polski

„Dziennik Zachodni”, 22 kwietnia 2005

„Zgadzam się, że aktor Teatru Narodowego nie powinien grać w reklamach. Natomiast nie widzę powodu, dla których wybitni aktorzy innych teatrów mogą to robić bezkarnie i nie są za to pouczani. Nie mam manii prześladowczej, dopiero od trzech tygodni jestem dyrektorem, ale sprawa udziału aktorów w reklamie była przez krytykę traktowana w walce z Narodowym instrumentalnie. (…) to, czy aktor zagra w reklamie, nie ma wielkiego znaczenia dla pracy teatru, znaczenie ma, czy gra w reklamie w czasie przeznaczonym na pracę w teatrze i gra słabo na macierzystej scenie.”

Jan Englert (1943) aktor polski

Źródło: „Rzeczpospolita”, 27 września 2003 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/dlaczegok.htm

„Najważniejsze, by wyposażyć dzieci w odpowiednią ilość fantazji i wyobraźni. Bo to zdecyduje, czy potem będą marzyć o wielkich celach, odkryciach. U nas w teatrze dzieci dostają dużo bodźców, by ta wyobraźnia mogła kiełkować.”

Adolf Weltschek (1953)

Źródło: Marta Paluch, Teatr dla dzieci to poważna rzecz, „Polska Gazeta Krakowska”, 24 października 2011 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/32113

„Dzisiaj definicja słowa „teatr” została gwałtownie poszerzona. Poszukiwania „innego teatru”, który za wszelką cenę miał być opozycją do istniejącego (trzeba przyznać, że w nie najlepszej kondycji) sprawiło, że zaczęliśmy nazywać teatrem przedsięwzięcia, które z teatrem nie miały nic wspólnego. Lubię teatr za to, że jest teatrem. Ciągle fascynuje mnie pusta scena, na której można wykreować dowolny świat, gdzie rzeczywistość może się jedynie odbić. W teatrze szukam metafory, iluzji, metafizyki, a zupełnie nie interesuje mnie poprawny do bólu, bardzo modny ostatnio teatr społeczno-polityczny, z dydaktycznym przesłaniem. Teatr stawia pytania, a nie narzuca gotowych odpowiedzi. Ostatnio często mam wrażenie, że wielu ludzi zajmujących się teatrem po prostu go nie lubi. Nie lubią jego teatralności, więc zadają sobie wiele trudu, żeby go upodobnić do filmu, telewizji lub gazety, co ma dowodzić uwrażliwienia teatru na problemy społeczne.”

Maciej Englert (1946) polski aktor i reżyser teatralny

Źródło: „Dziennik”, 9 sierpnia 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/tnzs.htm

Pokrewne tematy