„Ponad gór omglony szczyt
Lećmy, zanim wstanie świt,
By jaskiniom, lochom, grotom
Czarodziejskie wydrzeć złoto!”

„Poszukiwacz prawdy, jak poszukiwacz złota, mieszka w namiocie głodny i obdarty, musi przekopać góry piasku, zanim znajdzie grudkę cennego kruszcu, a często nie znajdzie go wcale.”

„Nie ma tak wysokiej góry, na którą nie wspiąłby się osioł obładowany złotem.”

„Niektórych ludzi nie skuszą nawet góry złota. Złamać ich może tylko pochlebstwo.”

„Przechowywaliśmy
– jak bryłkę złota owiniętą w chustkę –
jedno jedyne słowo.
Kiedy je wymawialiśmy, nasze serca
były zwierciadłem świtu.”

„Są chwile o świcie jak jabłka rumiane.
Jest południe jak złota lawina.
A potem wieczór ścieżki dnia splątane
księżycowym sierpem przecina.”

„Tę limbę ziemia wydała nieżywa,
Tuliła żałość i groza straszliwa
I mroźnym tchnieniem smagał śnieżny szczyt –

A ona z nocy mgieł i zasępienia
Wyrasta dumnie w błękitne przelśnienia,
W przeczysty złotopurpurowy świt.”

„Wśród innych gór uczyłem się wierszy,
które dopiero miały mnie nawiedzić,
Szczyt naprzeciw domu zaglądał do nieba,
nikt nie wiedział dlaczego nazywa się Owidiusz,
czyżby tam się zabłąkał wygnany poeta?”

„Złoto, złoto i jeszcze raz złoto!!!”

„W kawiarence na rogu
każdej nocy jest koncert.
Zatrzymajcie się w progu,
Eurydyki tańczące.
Zanim świt pierwszy promień
rzuci smugą na ściany,
niech was tulą w ramionach
Orfeusze pijani.”