„Świat nie wiedział niczego o zamęcie, jaki stwarza Miłość,
dopiero twoje zalotne spojrzenie ten zamęt w nim wzbudziło.”

„Wzbudzić potrzeba miłość kraju w tych, którzy dotąd nie wiedzieli nawet, że ojczyznę mają.”

„Miłość jest sprawą drugorzędną, podstępem Stwórcy, który nie chciał by znikła rasa ludzka, bo wiedział, jakiego człowieka stwarza.”

„Okazało się, że dla inspiratorów rewolucji cały ten zamęt przemian i przewartościowań to jedyny rodziny żywioł, że niczym się ich bardziej nie udelektuje niż wydarzeniami na miarę całej kuli ziemskiej. Ich cel to budowa światów, etapy przejściowe. Niczego innego się nie nauczyli, niczego nie umieją. (…). Człowiek się rodzi po to, aby żyć, a nie, by się przygotowywać do życia. I same zjawisko życia, dar życia są tak porywająco prawdziwe!”

„Małe kraje z trzeciego, czwartego i dalszych światów mają szanse wzbudzić żywsze zainteresowanie dopiero wówczas, kiedy zdecydują się na przelew krwi. Smutna to prawda, ale tak jest.”

„Gdybyś spojrzała mi w oczy, przekonałabyś się, że zostałem takim, jakim byłem. Miłość i tylko miłość kierowała moimi krokami.”

„To świat słów stwarza świat rzeczy.”

„Mogę śmiało stwierdzić, że jeśli Dorota Masłowska w swojej „Wojnie…” chciała wprowadzić nas w język i świat młodych, to Krzysztof Niewrzęda w „Zamęcie” wrzucił swoich czytelników w świat slangu obfitującego w wulgaryzmy i wzajemną niechęć bardzo brutalnie, by zmusić do myślenia, a nie delektowania się sytuacją prostych opisów fizjologii poalkoholowej powszechnej u Masłowskiej. Jest to jedna z bardziej zaskakujących książek jakie czytałam.”

„Spojrzenie z roweru to spojrzenie na świat.”

„Droga, którą idę, jest jak pierwszy własny wiersz,
uczę się dopiero widzieć świat, jaki jest (…).”