„Człowiek zrozpaczony może pragnąć tylko jednego: własnej śmierci.”

„Nie pragnę śmierci
żaden samobójca jej nie pragnął.”

„Jeśli człowiek pragnie być szczęśliwy, powinien nie tylko dążyć do szczęścia własnego, ale również do szczęścia społeczności, do której należy i do szczęścia bliźnich, którzy ją tworzą.”

„Posłuszeństwo było mi jedną z najdroższych cnót w życiu zakonnym. Pielęgnowałam je w swojej duszy jak kwiat cieplarniany. Pragnęłam, by wyrósł bujnie, bo wiem, że w jego cieniu chętnie odpoczywa Ten, który był posłuszny aż do śmierci, a śmierci krzyżowej.”

„Świat bez śmierci jest niewyobrażalny. Wszyscy ludzie są śmiertelni, niezależnie od tego, czy mają lęk przed śmiercią, czy też nie. Z chwilą, gdy człowiek dochodzi do samoświadomości, uświadamia sobie również własną śmiertelność.”

„Człowiek, który nie pragnie niczego, jest człowiekiem szczęśliwym.”

„Człowiek ma swoje życie we własnych rękach. Powinien pragnąć je przeżyć. Chęć życia, pragnienie miłości to naturalne mocne drzewo, które wyrasta z nas samych.”

„Czy jest coś gorszego niżeli śmierć? Życie, jeśli pragniesz umrzeć.”

„Do jakich wzniosłych decyzji, poświęceń, do jakiego rozporządzania własną śmiercią – skłonny jest człowiek skazany na samotność więzienia!”

„Z jednej strony nie chcemy umierać; zwłaszcza ci, którzy nas kochają nie chcą naszej śmierci. Z drugiej jednak, nie pragniemy też istnieć w nieskończoność, a także ziemia nie została stworzona z taką perspektywą.”