„To błahostki.”

„Nie należy wyolbrzymiać błahostek. Takie życie na przykład, jest zbyt krótkie, żeby brać je poważnie.”

„W buddyzmie odnajduję harmonię i spokój. Filozofia tej religii pomaga mi skupić się na rzeczach istotnych i nie rozpraszać się błahostkami. Dążę do harmonii, do spokoju i bardzo intensywnie pracuję nad sobą.”

„Któżby bowiem wątpił, że głupim ludziom potrzebna jest nauka dla usunięcia wrodzonej tępoty? Lecz naprawdę to uzdolnionym więcej jeszcze potrzeba nauki, gdyż bystry umysł, niezaprzątnięty czemś pożytecznem, zajmie się sam błahostkami nieużytecznemi, dziwacznemi i zgoła niebezpiecznemi.”

„Jestem antyparlamentarystą do szpiku kości, ponieważ nienawidzę pustych, werbalnych przemówień, krzykliwych i zbędnych interprelacyj, gry namiętności nie dokoła jakiejś wielkiej idei, lecz dokoła drobiazgów, błahostek stanowiących wielkie nic dla spraw narodowych. Parlament napełnia mnie taką odrazą, że żywię lęk przed nim – chociaż uznaję konieczność jego istnienia.”

„Błędem jest sądzić, że nad małymi rzeczami panujemy, a nad dużymi nie. Życie dowodzi, że jest akurat odwrotnie. Zawsze istnieje jakaś błahostka, budzik, który pewnego ranka nie zadzwonił i ocalił nam życie, bo dzięki temu nie przecięliśmy drogi samochodowi pędzącemu na czerwonym świetle; szczególny moment, kiedy uświadamiasz sobie w bramie, że o czymś zapomniałeś, i wracasz po to, nie wiedząc, że właśnie ta chwila ocali cię od wypadku albo go na ciebie sprowadzi.”

„Sztukę animacji wykorzystywano, by tworzyć zarówno utwory wielkie, jak i błahostki. Została skomercjalizowana, stała się przemysłem, jej obrazy sprzedawane są na aukcjach i internetowych i wystawiane w galeriach, drukowane na koszulkach i torebkach, podziwiane i z uwielbieniem oglądane przez widzów w różnym wieku. Niezależnie, czy lubisz Królewnę śnieżkę czy Akirę, Zwariowane melodie czy Miasteczko South Park, pamiętaj, że są to dzieła sztuki wciąż żywej i zmieniającej się, która nieustannie się rozwija.”

„Dziadku mój! Oto jestem teraz w Górnym Świecie,
wyżej niźli bogowie, ci więksi i mniejsi, ci znani
i nieznani
I cóż? Bóg jest człowiekiem, a człowiek jest bogiem
I oto rzeki nasze, tak potężne, czczone,
których nurty od siebie ziemie oddzielają, zmieniły się jakoby
w niteczki pajęcze
Człowiek stał się bogiem

I gdzież jest teraz kondor? Gdzie przepadły orły?
Niewidzialne, znikome jak drobiazg owadzi, zniknęły
gdzieś w przestworzach wśród błahostek innych”

„W narodach zepsutych i źle rządzonych, talenty zajmują się błahostkami; ludzie pogrążeni w zbytku są wrogami wszelkiej refleksji; ich umysły wydelikacone, podobnie jak ciała, nie są zdolne w żaden sposób do mozolnych zajęć; wszystkie doniosłe sprawy wydają się zbyt poważnie dla lekkomyślnych dzieci, które pragną tylko przelotnej zabawy. Oto dlaczego u ludów zniewolonych podwójnym jarzmem samowolnej władzy i zbytku spotykamy zazwyczaj głęboką obojętność dla wszystkiego, co może dotyczyć ojczyzny; sprawy naprawdę użyteczne są zbyt rozległe dla przytłumionych i ciasnych umysłów.”