„Powieści Dostojewskiego to demoniczna, niebywałej siły krytyka urojeń świadomości: ukazuje on przerażonym idealistom kryjące się pod osłoną abstrakcyjnych haseł podziemne życie instynktu i gdy cofają się oni, woła: to przecież wy!”

„Jeśli utracimy świadomość, że jest Bóg – pogubimy się, przerazi nas nasza świadomość.”

„Krytykami są często ludzie, którym się nie powiodło. Dla krytyków nie wznosi się na świecie pomników. Nie istnieje na świecie żaden krytykant, który sam nie potrzebowałby krytyki.”

„To nie jest takie hasło „Oni już byli”. „Oni już byli, oni oszukali, oni muszą odejść” to jest całość tego hasła. I myślę, że fakt, że oni już byli, będzie dalej znaczyło „Oni już byli, pokazali, co potrafią i chcemy, żeby byli jeszcze dłużej”.”

„Rząd czy państwo są abstrakcyjną siłą społeczną i reprezentują, zawsze w sensie abstrakcyjnym, interes ogółu.”

„Świadomość zaś to podstawa pamięci i znaczeń, lecz również przerażenia i lęku.”

„Krytycy mylą się nazywając moje książki powieściami. To nie są powieści, to są studia. Chciałbym, aby czytelnicy o tym pamiętali, a wtedy uniknie się wielu nieporozumień.”

„Któż może być bardziej zainteresowany utrzymaniem świętych krów? Przecież tylko woły.”

„Instynkt macierzyński jest chyba najsilniejszą siłą świata.”

„Tanie państwo. Nienawidzę tego hasła. Jak słyszę: tanie państwo, to myślę: dziadostwo. Zabiło tych ludzi dziadostwo. Ktoś powinien powiedzieć, prezydent czy premier: tam nie lecimy, lecimy na najbliższe prawdziwe lotnisko, a stamtąd samochodami. Ale nie, bo to czas, pieniądze, organizacja, przecież jakoś to będzie. Niebywałe. Nie nadawałbym się na polityka.”