Ramón Gómez de la Serna cytat: „Jaszczurka jest broszką płotów.”

„Prawo do nadziei powinna mieć tak samo jaszczurka pełzająca po piasku, jak i idiota, którego własny umysł zdradził.”

Tadeusz Chabrowski (1934–2016) poeta polski

Źródło: Białe nieszpory

„W snycerce domów, bram i płotów zamknięty był ogrom czasu, jego nieskończona obfitość. Żeby to wszystko wyciąć, wyrżnąć, wydłubać i uwolnić z pierwotnych kształtów, potrzebna była wieczność.”

Andrzej Stasiuk książka Jadąc do Babadag

Jadąc do Babadag

„Wszelkie próby zaprzyjaźnienia się z jaszczurkami kończą się niczym. Są to stworzenia bardzo nieufne i płochliwe, które chodzą (czy raczej – biegają) swoimi drogami. To nasze niepowodzenie ma także pewien sens metaforyczny: potwierdza ono, że można żyć razem, pod jednym dachem, a jednak nie sposób się porozumieć, znaleźć wspólny język.”

Ryszard Kapuściński książka Heban

Heban

„To było po prostu… magiczne. Czuło się tą magię… Bon stwierdził, że było to jak rzucenie chrześcijanom lwom. Graham ściągnął skądś jakieś zajebiście wielkie jaszczurki, iguany czy jakieś inne smoki z Komodo na scenę, a Bon praktycznie się w nich tarzał! Ale był to jeden z tych jakby magicznych momentów.”

Angus Young (1955) australijski muzyk rockowy (AC/DC)

Maksimum rock’n’rolla

„jestem stanem wyjątkowym
unikalnym ułożeniem kawałków świata
zlepkiem tego co się może rozproszyć tak łatwo
sojuszem różnych grup stanów
broszką elektromagnetycznych splątań
malutkim ogonem obrosłym
pokoleniami rzepów
lustrem które usiłuje spojrzeć na samego siebie
ach czymże to ja nie jestem

długo nie pobędę
teraz jednak jestem
w tym słowie
zawiera się cała radość
przeszywająca wszystkie moje łzy”

Beata Skulska-Papp (1962)

Źródło: jestem, „Dekada Literacka” 2002, nr 7-8 (189–190)

„Irytuje mnie dominująca obecnie w literaturze polskiej poetyka silnego, osobistego głosu. „Ja”, które opowiada, że jadło kanapkę w tramwaju, z ręką w kieszeni i z palcem w dupie. Myślałam nad tym, czy da się mówić z perspektywy ogółu, zagłuszając podmiot. Teraz myślę nad tym, czy da się zagłuszyć ogół. Ciężko mi powiedzieć, w co wierzę. Wydaje mi się, że nasza osobliwość nie znika – wręcz przeciwnie – cały czas jest budowana z szumów i śladów, z szeptów i krzyków, aby ulegać ciągłym zmianom. „Ja” to taki błazen, który pławi w przesadzie, bawi, zwodzi, kłamie i straszy, jak jakieś dydko.”

Katarzyna Fetlińska (1991) poetka polska, urodzona w 1991 roku

Źródło: „Jestem matematyczną, oczytaną katarynką”. Z Katarzyną Fetlińską rozmawia Łukasz Zatorski http://biuroliterackie.pl/przystan/czytaj.php?site=200&co=txt_4168

„Z Łodzią związane jest całe moje dorosłe życie od chwili, gdy jako chłopiec z prowincji w wieku 18 lat zostałem przyjęty na Wydział Elektryczny PŁ. Tutaj przeszedłem wszystkie szczeble kariery naukowej, od asystenta stażysty do profesora zwyczajnego. Tutaj też odkryłem największą pozazawodową pasję mojego życia – żeglarstwo. Brałem udział w dalekomorskich i oceanicznych rejsach akademickich – m. in. w wyprawie studentów i pracowników wyższych uczelni łódzkich, uhonorowanej w 1986 r. nagrodą Rejs Roku za przepłynięcie Atlantyku w skrajnie trudnych warunkach na jachcie s/y Stomil.”

Dominik Sankowski (1946)

Źródło: Łódź może być miastem przyszłości, dzienniklodzki.pl, 2 listopada 2010 http://www.dzienniklodzki.pl/blogiwyborcze/dominiksankowski/327328,lodz-moze-byc-miastem-przyszlosci,id,t.html

„Od 1989 r. rozwija się na Śląsku prawdziwy kult Korfantego, idealnie wpisany w mit odwiecznej śląskiej krzywdy. Z tego mitu wyrosła legenda jedynego wielkiego polityka rodzimego chowu, który wbrew przekleństwu pochodzenia sięgnął po najwyższe zaszczyty w państwie niemieckim i w państwie polskim – by w końcu zostać zdeptanym, pognębionym i unicestwionym. Legenda zrodzona ze śląskich kompleksów, ale i z wielowymiarowej, trudnej do okiełznania osobowości Wojciecha Korfantego: wizjonera i trybuna, a zarazem wielkiego samotnika, który nie potrafił zjednywać sobie przyjaciół. Uroczego i szarmanckiego lwa salonowego, a jednocześnie aroganckiego, apodyktycznego dyktatora. Bojownika o prawa najuboższych, który zarazem pławi się w zbytkach. Ujmującego dyplomaty najwyższej próby, łatwo przybierającego postać małostkowego choleryka. Wreszcie wielkiego, żarliwego Polaka, dramatycznie rozczarowanego polską rzeczywistością.”

Michał Smolorz (1955–2013) polski dziennikarz, publicysta, reżyser i producent

Źródło: Nieświęty śląski święty, polityka.pl, 4 listopada 2009 http://www.polityka.pl/historia/298903,1,nieswiety-slaski-swiety.read#ixzz1K2d0K9aC

„Mężczyźni zatrzymali się u płotów patrząc na zniszczoną kukurydzę, schnącą w ich oczach, i na nieliczne plamy zieleni przebłyskujące tu i ówdzie spod powłoki kurzu. Patrzyli w milczeniu, nie ruszając się prawie z miejsca. Wyszły z domów i kobiety, by stanąć u boku swych mężczyzn i wyczuć, czy się tym razem nie załamią. Badały ukradkiem wyraz ich twarzy, mniejsza bowiem o zboże, byle pozostało coś innego, o wiele ważniejszego. Nie opodal stały dzieci rysując w kurzu palcami bosych stóp i również starając się przeniknąć dziecinną intuicją, czy ich rodzice załamią się, czy nie. Od czasu do czasu przyglądały się ukradkiem twarzom mężczyzn i kobiet i znowu rysowały palcami stóp równe linie w kurzu. Konie podeszły do koryt z wodą i zanurzyły w niej pyski, odgarniając szary nalot, który osiadł na powierzchni. Po chwili z twarzy zapatrzonych przed siebie mężczyzn znikł wyraz tępego osłupienia ustępując miejsca twardej, upartej zaciekłości. Teraz kobiety wiedziały, że są bezpieczne i że mężczyźni już się nie załamią. I wtedy spytały: "Cóż poczniemy?" Odpowiedź każdego z mężczyzn brzmiała "Nie wiem." Mimo to wszystko było już dobrze.”

John Steinbeck książka Grona gniewu

The Grapes of Wrath

„Jaszczurka jest broszką płotów.”

Ramón Gómez de la Serna 46

Podobne cytaty