„Anegdoty minionych lat [dni].”

„Szczerze powiedziawszy, te wszystkie anegdoty o ucinaniu krawatów i zaskoczeniu komisji można wrzucić do kosza.”

„Teraz jednak pojął, że wszystko musi utonąć w przepaści lat minionych i nigdy już nie będzie wyjaśnione.”

„Arcydzieła minionych epok mają to do siebie, że trzeba się nauczyć je czytać.”

„Obcowanie z autorami wieków minionych jest tym samym prawie, co podróżowanie.”

„Z ponurych proroków wieków minionych nowy wiek uczynił głupców.”

„Czytanie dobrych książek jest niczym rozmowa z najwspanialszymi ludźmi minionych czasów.”

„Czasem myślę, że nazwano ją niemoralną, bo nie usiłuje szukać usprawiedliwienia dla spraw minionych jak prawie wszyscy.”

„Czasami rzeczywiście wymyślam i opowiadam w wywiadach różne anegdoty o sobie, ale są one na tyle prawdopodobne, że trudno w nie nie uwierzyć. Dziennikarze łatwo je „łykają”. Oczywiście nie wymyślam ich od początku do końca – w każdej jest troszeczkę prawdy.”

„Nastały dni ciemne, gniewne i krótkie, dni obficie roszone łzami, dni zaryglowanych drzwi, trwożliwie pogaszonych świec, dni rozpaczy i wściekłości, dni dzikiego upojenia. Dni śmierdzących onuc i niesprzątniętych odchodów na ulicach, dni ponure i puste, dni udręki i zagłady. To nie był początek lepszego świata. To był jego apokaliptyczny koniec.”