„Dlaczego nie dać w telewizji czegoś o szczęściu, bez dodatkowych utrapień i problemów. Pytał sam siebie, siedząc samotnie w reżyserce. Przecież, to byłoby piekielnie nudny hit, jak flaki z olejem, pomyślał nad konsoletą. No tak, czyjeś szczęście nudzi, gdy nie mamy go w sobie. Krwawe ludzkie kotlety są lepiej przyswajalne.”

„W szczęściu byłaby urocza: szczęście jest poezją kobiet, jak strój ich barwiczką.”

„Kiedy zobaczyłam, że na trybunie siedzi Pierce Brosnan, pomyślałam że nie mogę dać plamy przed ulubionym aktorem.”

„Jeśli pytamy los „dlaczego ja?”, gdy przeżywamy tragedię, powinniśmy też pytać o to, gdy przychodzi szczęście. A jednak tego nie robimy, prawda?”

„Szczęście nie polega na szczęściu, lecz na jego osiąganiu.”

„Gdy jakiś dziennikarz prowadzi ze mną wywiad, nie mogę dać mu do zrozumienia, że nudzą mnie jego pytania. Z drugiej strony wiem, że nie mogę udzielać na nie nudnych odpowiedzi. Odgrywam swoją rolę.”

„Aktorstwo daje możliwość bycia w miejscu, w którym być może nigdy nie będę. Wcielać się w kogoś, kim nie jestem. I ja lubię, jak reżyserzy nagle wyciągają ze mnie coś spod serca. Czasem sam jestem zaskoczony, że znajdują we mnie jakąś nieznaną mi dotąd siłę, wypruwają ze mnie flaki.”

„Ludzie pytają: „Dlaczego nie dasz sobie z tym spokoju?”. Nie mogę iść na emeryturę, zanim kopnę w kalendarz. Nie sądzę, że rozumieją, co mam z grania. Nie robię tego dla kasy ani dla was. Robię to dla siebie.”

„Być szczęśliwym, to się uzewnętrzniać. Oto szczęście: dać z siebie wszystko.”

„W którymś momencie byłem przecież takim sfrustrowanym aktorem serialowym (…). Grałem w kilku tasiemcach, zarabiałem sporo pieniędzy, wynajmowałem mieszkanie, byłem popularny. I myślę, że gdyby trwało to jakieś pięć lat, miałbym siebie dość. Być może nawet zerwałbym z tym zawodem, który tak bardzo kocham. Bo przekonałem się, że taki status aktora nie daje mi żadnej satysfakcji. Na szczęście dla mnie te seriale nie okazały się hitami, więc ich produkcję zakończono. Widocznie tak miało być. Oczywiście nie oceniam aktorów grających w telenowelach, bo różnie w życiu się zdarza. Mnie jednak granie w tasiemcach usypia, nie jestem wówczas w stanie wykrzesać z siebie czegoś nowego, twórczego. I tyle.”