„Oglądałem wszystko, najchętniej krwawe kino klasy B. Nagle w ręce wpadła mi kaseta z filmem Briana de Palmy Człowiek z blizną. Obejrzałem go kilka razy i już wiedziałem, jak zrobić własny film.”

„Brian de Palma jest bardzo cichym, spokojnym człowiekiem. Sprawił, że czułam się uhonorowana możliwością stanięcia obok niego. Cały czas miałam w pamięci wszystkie filmy, które zrealizował wcześniej. Podobnie było z Quentinem Tarantino, choć jest on dokładnym przeciwieństwem de Palmy – jest taki, jakiego możemy go sobie wyobrazić, bardzo oryginalny. Często podnosi głos na planie, jest pełen energii.”

„Chcę robić kino, które gwarantuje widza. Nie interesują mnie tzw. filmy festiwalowe, które obejrzy 300 osób. Poza tym lubię, przystępując do zdjęć, wiedzieć, że film ma już zagwarantowanego dystrybutora. Ale to nie tak, że gardzę kinem niezależnym. Nakręciłem przecież właśnie film z Julianem Schnablem, to kino niszowe, ale jednocześnie wiem, że ten obraz, ze względu na temat, czy aktorów, trafi do widza.”

„Zdarza mi się oglądać telewizję i nagle pomyśleć „Hej, występuję tam!” Bardzo często nawet nie pamiętam tytułów filmów. Tylko się w nich pokazuję. Od 1985, kiedy zaczynałem, zrobiłem od chuja filmów o więzieniu klasy B. Zawsze padało hasło „Sprowadźcie mi tego Meksykanina z wielkim tatuażem.” Miałem się pokazać i wygłosić jedną kwestię w stylu „Zabić ich”, albo podobną.”

„Piosenki to nie filmy. Film można obejrzeć raz, dwa, trzy razy, ale piosenki słucha się setki razy i często staje się częścią naszego życia.”

„Jeszcze kilka razy paliły razem papierosy, ale już nigdy nie mówiły o rzeczach ważnych, a nieważnych jest przecież tyle, że wystarczy do mówienia przez całe życie.”

„Jestem wielkim fanem nurtu superbohaterskiego, ale kocham też kino jako takie. Filmy, na których dorastałem pochodziły z reguły z kultury amerykańskiej, której stałem się dzieckiem. Oglądałem wszystkie klasyki, które wyszły spod rąk Stevena Spielberga czy Chrisa Columbusa, ale oprócz tego bardzo lubię też horrory klasy B. To chyba powody, na podstawie których można mnie nazwać „popkulturowym geekiem.””

„Człowiek nigdy nie ogląda się na to, co zrobione, ale na to patrzy, co ma przed sobą do zrobienia.”

„Reżyser nie wiedział za bardzo, o co mu chodzi. Przez to przekroczyliśmy budżet i film zrobił się bardzo drogi.”

„Jaskier obejrzał się nagle.
– Ktoś jedzie za nami – powiedział podniecony. – Na wozie!
– Niesłychane – zadrwił wiedźmin, nie oglądając się. – Na wozie? A ja myślałem, że tutejsi jeżdżą na nietopyrzach.””