„Ja absolutnie nie pretenduję, ani nie chcę być rzeźbiarzem. Ja cały czas myślę o fotografii, że to będzie fotografia, i że to zaistnieje na papierze fotograficznym, że zostanie gdzieś tam powieszone.”

„Fotografia stanowi dokument zanurzenia ludzi w czasie.”

„Archeologią fotografii nazywam działania, których celem jest odkrywanie, badanie i komentowanie zdarzeń, faktów, sytuacji dziejących się dawniej w tzw. przeszłości fotograficznej. Dzięki fotografii, ciągłość wizualnego kontaktu z przeszłością stwarza możliwości poszerzania oddziaływania dawnych warstw kulturotwórczych na dzisiejsze.”

„Na początku malowałem i bardzo mnie to pochłaniało. Nie potrafiłem robić tego dobrze, dlatego zająłem się fotografią, wydawało mi się to łatwiejsze. Chciałem studiować fotografię, ale wówczas nie było w Polsce szkoły fotograficznej, pozostawała operatorka. Zacząłem studiować na wydziale operatorskim, chociaż nie miałem żadnych predyspozycji. Film jest strukturą dynamiczną, opisem świata w ruchu, to obce medium… Nie wiem, czy kiedyś je zrozumiem, bo dążę nieustannie do obrazu zastygłego – malarskiego lub fotograficznego. Moje filmy są prawie nieruchome.”

„Najtrudniejszym gatunkiem jest fotografia momentu. Jej mistrzem był Cartier-Bresson. W zeszłym roku w Lublinie miałem aparat, ale nie byłem sam, a to utrudnia fotografowanie. Naprzeciwko mnie szły cztery osoby w płaszczach, bardzo mieszczańskie. I każda z nich coś jadła – jakieś kanapki czy zapiekanki w papierze. Nie zdążyłem tego zrobić. Zabrakło mi refleksu. Minęła mnie fotografia. Tak myślę często o rzeczywistości. To jakaś obsesja?”

„Śmierć przez powieszenie! Myślałem, że zostanie mi to oszczędzone.”

„Fotografia potrafi bezwzględnie określić fizyczność czasu, przestrzeni i następujących po sobie faktów.”

„Dusza nie wychodzi na fotografii.”

„Za każdym razem, gdy czytałem coś o fotografii, myślałem o jakimś ulubionym zdjęciu i doprowadzało mnie to do pasji.”

„Życie to film. Śmierć to fotografia.”