„Ojciec nigdy nie poddawał się emocjom w życiu publicznym. Lubił przytaczać wspomnienie pewnego przedwojennego krytyka teatralnego, który był na premierze jakiejś romantycznej sztuki. Tak nim wstrząsnęła, że do rana nieprzytomny z zachwytu chodził po Warszawie. A kiedy wrócił do domu, napisał recenzję dyskwalifikującą ten spektakl. Wzruszenie minęło, zorientował się, że nie był dobry. Ojciec potrafił się wzruszać, ale potem, jak mówił, jest czas na zapalenie papierosa, żeby wszystko przemyśleć, zracjonalizować i dopiero wtedy wydać swój osąd.”

Tematy

nie żyje , dom , ojciec , wspomnienie , czas , papieros , krytyka , emocja , osąd , dom , dobry , publiczny , wydać , wydanie , napisanie , premier , pot , zapalenie , chodzić , mówić , wzruszenie , rana , zachwyt , recenzja , warszawa , spektakl