„Jeśli chcesz być pisarzem, jeśli naprawdę pragniesz się temu poświęcić, musisz koniecznie, ale to absolutnie koniecznie nauczyć się samotności. Nie można tego uniknąć. Musisz być sam.”

„Mieć 28 lat i żyć samemu jest totalnie odjechane. Nauczyłem cieszyć się samotnością i byciu zajętym czymś. Ale muszę powiedzieć ze mój największy strach to mieć 45 lat i nadal żyć samemu.”

„Z doświadczenia ornitologów. Żeby pisarze mogli rozwinąć skrzydła, muszą mieć swobodę korzystania z piór.”

„Samotność jest przyjemnością dla tych, którzy jej pragną, i męką dla tych, co są do niej zmuszeni.”

„Jakiś rodzaj wewnętrznej samotności wszyscy mamy w genach. Jestem o tym absolutnie przekonany.”

„Swoje korzenie noszę w sobie. Każdy pisarz powinien się tego nauczyć.”

„(…) jeśli chcemy prawdziwej opowieści o nas, musimy sami zacząć pisać. Niemi nie mają racji. Trzeba pamiętać, że wszyscy i zawsze mówimy wyłącznie o sobie. Czy dramat samotności nie na tym właśnie polega? Że wszyscy i wiecznie chcą opowiadać o sobie, a nikt i nigdy nie chce tego wysłuchiwać? To chyba znana myśl?”

„Paradoksalnie (…) w samotności i udręce dorastania, nauczył się kochać ludzi.”

„Kiedyś myślałem, że wybrałem samotność. Dziś skłonny jestem uznać, że samotność wybrała mnie, a ja nauczyłem się z nią żyć.”

„Dopiero w samotności człowiek jest naprawdę sobą.”