„Głos sumienia i głos honoru brzmią cichutko, gdy kiszki marsza grają.”

„Głos sumienia: domofon duszy.”

„Wyrzuty sumienia to echo głosu nadwerężonej cnoty.”

„Sumienie to wewnętrzny głos ostrzegający nas, że ktoś może patrzeć.”

„Doświadczenie aż nazbyt potwierdza wątpliwości co do tego, czy sumienie wszystkich i zawsze wskazuje czyn słuszny. I dalej: albo każde moje przekonanie uważam za głos sumienia, a wtedy zbędne jest wszelkie poszukiwanie dobra, i wskazane tylko słuchanie głosu sumienia, zbędna jest praca moralna, niby w najbardziej kwiecistym systemie moralności. Albo też nie każde moje przekonanie jest głosem sumienia; trzeba ten głos odnaleźć, ale wtedy, jakiż jest probierz do odróżnienia?”

„Głos sumienia byłby lepszym doradca, gdybyśmy mu tak często nie podpowiadali, co ma mówić.”

„Sumienie to cichy głos, który przestrzega cię, by nie zostawiać odcisków palców.”

„Czyż nie taka jest sama natura muzyki? Głos ma być instrumentem, a z kolei ja jestem instrumentem, który próbuje brzmieć jak głos. Gdy się spędziło większość życia z gitarą zawieszoną na szyi, to nietrudno doszukiwać się głosu, który w niej drzemie.”

„Taki los, los, los,
Pusty trzos, trzos, trzos,
Śmiej się w głos, śmiej się w głos,
A mnie w to graj (…).”

„Nie chcesz już słuchać głosu sumienia? Bacz, by nie stało się nieme w duszach twoich dzieci.”