„Człowiek z Kenii kiedyś mi powiedział „Można przywyknąć do wszystkiego, kiedy w grę wchodzi forsa”. Żył z wkładania sobie myszy w tyłek za dwadzieścia dolarów.”

—  Warren Ellis , Transmetropolitan

Transmetropolitan

Pochodzi z Wikiquote. Ostatnia aktualizacja 21 maja 2020. Historia
Tematy
człowiek , powiedzieć , kieliszek , forsa
Warren Ellis Fotografia
Warren Ellis 73
Angielski pisarz, scenarzysta komiksowy i telewizyjny. 1968

Podobne cytaty

Krystyna Siesicka Fotografia

„(…) chyba nigdy nie jest za późno i na nic nie jest za późno, kiedy w grę wchodzi człowiek. Nawet tego, który odszedł, można dogonić, nie dopędza się tylko pociągów!”

Krystyna Siesicka (1928–2015) polska prozaik, autorka utworów dla młodzieży

Zapałka na zakręcie

James Earl Ray Fotografia

„Martinowi Lutherowi Kingowi też się dostanie. Mają już milion dolarów w kabzie na to. Przyjdzie dzień, kiedy się stąd wydostanę, zainkasuję tę forsę.”

James Earl Ray (1928–1998) Amerykanin, morderca Martina Luthera Kinga

słowa przytoczone przez współwięźnia Curtisa, które Ray wypowiedział w dniu 22 listopada 1963 w więzieniu w Jefferson City po zamachu na Johna F. Kennedy’ego.
Źródło: Władysław B. Pawlak, Druga księga zamachów, Państwowe Wydawnictwo Iskry, Warszawa 1974, s. 340.

Krystyna Siesicka Fotografia

„Wszystko od ludzi zależy. To, co człowiek jednego dnia odczuwa, następny dzień może zmienić. Wszystko w życiu jest jak garnek z mlekiem. Nie dopilnujesz, wykipi. A jeśli na dokładkę kochanie w grę wchodzi, dwoje musi płomyka pilnować.”

Krystyna Siesicka (1928–2015) polska prozaik, autorka utworów dla młodzieży

Ludzie jak wiatr

Franz Stangl Fotografia

„Prawdę mówiąc, po jakimś czasie człowiek do tego przywykł.”

Franz Stangl (1908–1971) Austriak, komendant obozów koncentracyjnych

odpowiedź na pytanie, czy przyzwyczaił się do masowego mordowania ludzi.
Źródło: Gita Sereny, W stronę ciemności. Rozmowy z komendantem Treblinki, wyd. Cyklady, Warszawa 2002, s. 174.

Sokrates Fotografia

„Człowiek nie żyje, aby jadł, ale je, aby żył.”

Sokrates (-470–-399 p. n. e.)
Ksawery Pruszyński Fotografia

„Był kiedyś, jak ja, młodszym asystentem przy katedrze historii prawa i wkładał tę samą co ja pasję w volumina i pandecta, w wilkierze i rescripta.”

Ksawery Pruszyński (1907–1950) polski pisarz, dziennikarz, dyplomata

Kolejne zimy słały białe gronostaje śniegu na renesans krużganków wawelskich; kolejne wiosny rozzieleniały Sikornik zielenią jeszcze młodszą niż ta z trawników Green Parku. Ale ciemne pokoje gmachu na Gołębiej 20, gdzie zakłady uniwersyteckie gnieździły się od czasów Zygmunta Starego, były zawsze tak samo mroczne, jedynie może na wiosnę bardziej jeszcze wilgotne. A myśmy pisali rozprawę po rozprawie, pracę po pracy.
Źródło: Trembacz z Samarkandy, w: Ksawery Pruszyński, Opowieści. Wybór, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1972, s. 5.

„Dla niejednego człowieka łatwiej jest spełnić przysługę, niż ją przyjąć. Najczęściej wchodzi tu w grę podrażniona ambicja. Człowiek lubi być niezależny i jak najwięcej zawdzięczać sobie. Nie lubi prosić ani okazywać wdzięczności. Jest w tym po prostu brak poczucia rzeczywistości: nawet najbardziej niezależny człowiek na każdym kroku w swym bytowaniu i w swoim działaniu uzależniony jest od drugich.”

Tadeusz Olszański (1929) dziennikarz polski, tłumacz
William Shakespeare Fotografia

„BRUTUS: Co los nam zrządził - dowiemy się wkrótce,
Że kiedyś umrze - wie każdy, jedynie
Pytania "kiedy" i "jak odwlec śmierć?"
Są tym, czym człowiek może się przejmować.
KASKA: Kto utnie z życia ze dwadzieścia lat,
Oszczędza sobie dwudziestu lat strachu
Przed śmiercią.”

William Shakespeare Juliusz Cezar

Julius Caesar

Marek Hłasko Fotografia

„(…) wszystko jest piękne, nawet na pewno, jeśli się ma te dwadzieścia parę lat. Wtedy są złudzenia i miłość – i wszystko jest do zdobycia, bo właśnie te głupie dwadzieścia lat. A potem przychodzi życie twarde, bezlitosne, obedrze człowieka do naga z tych złudzeń – i wtedy już nic nie zostaje z tych dwudziestu lat i z tej wiosny, i z tej miłości… Z początku człowiek cierpi, szuka jeszcze swoich złudzeń, potem przestaje cierpieć, tyje, sam sobie pluje w mordę, śmieje się z tego, co było w nim kiedyś najlepsze. Śmieje się, śpiewa głupie piosenki i boi się przyznać, że sam miał kiedyś dwadzieścia lat i wiosnę. A potem już nie ma żadnych marzeń, to już niepotrzebne, tylko tak – z dnia na dzień.”

Marek Hłasko (1934–1969) polski pisarz

Trudna wiosna

Pokrewne tematy