„Skoro więc Absolut, jak czas – jego wróg wciąż żywy, choć pokonany – nie poddaje się pojęciowej redukcji do czegokolwiek innego, to imię jego, o ile je ma, Nic. Tak to jedno Nic wybawia drugie Nic od jego Nicości. Oto horror metaphysicus.”

„Jeśli wróg się nie poddaje, to się go unicestwia.”

„To dziwne, ale piękne kobiety albo unieszczęśliwiają innych, albo same są nieszczęśliwe. Albo skazane są na jedno i drugie.”

„Woda to drugie imię nieba.”

„Żaden wróg was nie pokonał!”

„Kobieta nie zawsze wie dlaczego się zakochała. Ale skoro się zakochała, nie może przestać już kochać. Za wiele wydatkowała swoich sił i swego pragnienia, by móc je przenieść na kogoś innego. Na wybranej istocie żyje jak pasożyt. By oderwać ją, trzeba ciąć i jedno, i drugie.”

„Ja mam na drugie imię koncyliacja, panie redaktorze.”

„Klerykalizm, oto wróg!”

„Oto jest chwila bez imienia
wypalona w czasie jak w hymnie.
Nitką krwi jak struną – za wozem
wypisuje na bruku swe imię.”

„Jak kogoś pokonacie, robicie z niego bohatera. Dla mnie osobiście zupełnie bez sensu. U mnie wróg to wróg i kropka.”