„Proszę o wyrozumiałość. Jestem bardzo skrępowany, gdy publicznie mam mówić o harcerstwie. Uważam, że harcerstwo się praktykuje stosownie do czasu, miejsca i szczególnie wieku, a nie o nim rozprawia, podobnie jak o ideałach i wartościach nie powinno się wiele mówić tylko im służyć.”

„Harcerstwo jest organizacją nastawioną nie na „żądanie” od społeczeństwa, ale na „dawanie” społeczeństwu, służenie mu.”

„Harcerstwo, żeby naprawdę wychowywać, nie może być tylko zabawą – musi być ideą opartą na mocnych podstawach światopoglądowych; ideą ogarniającą człowieka, której chce on służyć, która jest dla niego wielką samoistną wartością.”

„ZHP jest fenomenem odziedziczonym z całym bagażem po przedwojennym okresie. Harcerstwa nie da się zdemokratyzować (…) W Harcerstwie będzie źle jeszcze przez dłuższy czas. Trzeba więc ograniczyć zasięg Harcerstwa. Młodzież wychowuje się przeciwko nam, zasięg [oddziaływania] podziemia na młodzież harcerską jest wielki. Atmosfera, która tam jest wpływa demoralizująco. Lepiej niech młodzież nie należy nigdzie niż tam. Środkiem zaradczym jest kontrola Harcerstwa. ZWM ma słabe kadry i nie może posyłać ich do Harcerstwa.”

„Pokładając wielkie nadzieje w Harcerstwie, musi Naród umożliwić Harcerstwu spełnianie zadań przez dostarczanie niezbędnych środków.”

„Harcerstwo to nie jest coś, co się umie, ale to jest coś, czym się jest.”

„Nie powiem Wam, nawet nie będę próbował mówić, jak Wy macie to robić. Pokażę tylko taką migawkę jak my – krąg kierowniczy KIHAM-u, gromada 40–50 osób – to robiliśmy. Najpierw odczytywaliśmy czym jest harcerstwo. Ono dzieje się w czasie, więc to zjawisko historyczne. Dzieje się wśród ludzi, więc to zjawisko społeczne, kulturowe, polityczne. Ma cel wychowawczy, więc pedagogiczne; zbudowane jest na przeżyciach, więc psychologiczne. Lecz my przede wszystkim odkrywaliśmy harcerstwo jako zjawisko moralne, jako służbę wartościom.”

„Nie zasklepiajcie swego życia tylko w harcerstwie (…) Harcerstwo jest środkiem do osiągnięcia pełnego życia, ale nie jest i nie może stać się dla was życiem, jedynym waszym życiem.”

„Jeśli harcerstwo chce nadal żyć i pełnić swoją funkcję, to musi samo zdobyć się na próbę odszukania własnego oblicza w dzisiejszym polskim życiu. Harcerska postawa powinna być postawą pozytywnego dążenia do zmian na lepsze… Dążeniem naszym jest, aby harcerstwo było organizacją samorządną, kierowaną przez władze wyłonione z wyborów, aby ZHP harmonizując swe prace z ideałami i potrzebami nowej Polski, dokonywał tego w ścisłym związku z tradycją skautingu i harcerstwa…”

„Jednak harcerstwo to nie organizacja, nie program działania i nie wszystko to, co robimy. To tylko forma, sposób dochodzenia do celu, nie cel, nie sens harcerstwa. To służy celowi, ale nie jest celem. Co zatem jest celem harcerstwa? Odpowiedź jest jedna i jednoznaczna – celem i sensem jest człowiek. Ale nie człowiek w ogóle, nie ludzie, nie masa, lecz ten konkretny człowiek, z własnym imieniem i nazwiskiem, z datą urodzenia, z jego własnymi i jedynymi troskami i radościami. Ale też nie człowiek-wyspa, człowiek sam dla siebie, lecz człowiek wśród ludzi – jednostka w społeczności tworzonej przez jednostki.”