„No proszę. Jego Ekscelencja biskup Hez-hezronu interesował się życiem biednego inkwizytora. Grajcie, surmy anielskie!”

„O, jakże biedne jest życie biskupa lub księdza, jeśli sprowadza się do biurokracji i dyplomacji.”

„Jestem smutny, bo stałem się bogaty, grając biednych.”

„To kłamstwo, że biedni żyją kosztem bogatych, w istocie bogaci zawsze żyją kosztem biednych.”

„Nie wierzę w satysfakcję z grania w serialu telewizyjnym. Są z tego pieniądze i popularność, ale mnie to nie interesuje.”

„Kiedy ginie inkwizytor, czarne płaszcze ruszają do tańca.”

„A jak poszedł król na wojnę,
Grały jemu surmy zbrojne,
Grały jemu surmy złote
Na zwycięstwo, na ochotę…

A jak poszedł Stach na boje,
Zaszumiały jasne zdroje,
Zaszumiało kłosów pole
Na tęsknotę, na niedolę…
…
Szumią orły chorągwiane,
Skrzypi kędyś krzyż wioskowy…
Stach śmiertelną dostał ranę,
Król na zamek wraca zdrowy…

A jak wjeżdżał w jasne wrota,
Wyszła przeciw zorza złota
I zagrały wszystkie dzwony
Na słoneczne świata strony.

A jak chłopu dół kopali,
Zaszumiały drzewa w dali.
Dzwoniły mu przez dąbrowę
Te dzwoneczki, te liliowe…”

„Kiedy natura ludzka potrafi pamiętać o swoim pochodzeniu tak iż potrafi żyć w nadprzyrodzoności, staje się wznioślejsza od anielskiej i jest dla aniołów przedmiotem podziwu.”

„Wielki Inkwizytor
szykuje się do powrotu
mały donosiciel
nie może się doczekać
Wielki Inkwizytor
nie ma jeszcze
Pałacu
wznoszą dla niego
Gmach
frontony preambuły
korytarze paragrafów
na razie wszystko
na papierze
niecierpliwi się
mały donosiciel”

„Aktor powinien być dobry, mieć jakąś aparycję, interesować się światem, w którym żyje, może nawet być inteligentny, jeśli mu to nie przeszkadza grać. Ale powinien też szanować siebie, swoją profesję i nie upokarzać sztuki aktorskiej.”