„Śmierć królom.”

„Wasza śmierć i nasza śmierć
to dwie inne śmierci.
Wasza śmierć – to mocna śmierć,
szarpiąca na ćwierci.
Wasza śmierć śród szarych pól
od krwi i potu żyznych.
Wasza śmierć – to śmierć od kul
dla czegoś – … dla Ojczyzny.
Nasza śmierć – to głupia śmierć,
na strychu lub w piwnicy,
nasza śmierć przychodzi psia
zza węgła ulicy.”

„Jak olbrzymie muszą być owe ciała niebieskie i jak niepozorna wobec nich wydaje się Ziemia – scena, na której występują wszelkie potężne zamierzenia, morskie wyprawy i wojny. Rzecz akurat pod rozwagę królom i książętom, co życie tak wielu ludzi poświęcają jedynie po to, by zaspokoić swoje ambicje bycia panami jakiegoś nędznego zakątka tej drobnej planety.”

„Śmierć śmierci!”

„Śmierć! Śmierć!”

„Śmierć jednego człowieka to po prostu śmierć, śmierć dwóch milionów to statystyka.”

„Mówią, że jest za młody,
aby tyle pisać o śmierci.
Ale to nie on szuka śmierci,
to śmierć pyta o niego.”

„O sroga śmierci, śmierci wieczna,
Śpiewamy piosnkę potępionych.
Trzymasz nas na łańcuchu swoim,
O sroga śmierci, śmierci wieczna,
Zasługujemy wszyscy na nią,
Na nią zostaliśmy skazani,
O sroga śmierci, śmierci wieczna,
Śpiewamy piosnkę potępionych.”

„Były dwie siostry: noc i śmierć,
Śmierć większa, a noc mniejsza.
Noc była piękna jak sen, a śmierć,
Śmierć była jeszcze piękniejsza”

„Czas jest śmiercią, ohydną maską śmierci.”