„Będzie dobrze, gdy będę mówił po angielsku? Trudno mi mówić po hiszpańsku… gdy jestem pijany.”

„Ojciec był Hiszpanem, mówiłem z nim po hiszpańsku. Matka – Angielką, wiec mówiłem z nią po angielsku. Kiedy byłem dzieckiem, wysłano mnie do Szwajcarii, gdzie mówiłem z guwernantką po francusku. Stąd wierzyłem – jako małe dziecko, że każdy człowiek ma swój własny język, więc – że istnieją setki milionów języków. Ale to właściwie okazuje się przypuszczalnie prawdą, skoro ludzie nie są w stanie porozumieć się ze sobą.”

„Byłem głęboko zszokowany, kiedy przy stole Francuz zaczął mówić po angielsku.”

„Bo rozum mówi – przestań! Rozsądek mówi – nie!
A serce robi to, co samo chce…
Trudno – jak człowiek zakochany,
To chodzi jak pijany
I nie poradzisz nic.”

„Tylko on jeden mówił i, co ważniejsze, rozumiał po angielsku.”

„To jak pobyt w Europie, tylko każdy mówi tu po angielsku.”

„Gdyby psy umiały mówić, być może byłoby nam się tak trudno z nimi dogadać, jak z ludźmi.”

„Ale mówi się trudno, słowa są dla mnie zbyt cenne, nie będę marnował ich na powtarzanie.”

„Sporo rozumiem [po polsku] i dosyć dobrze wymawiam niektóre słowa i zwroty. Mój brat płynnie mówił po polsku, bo rodzice wychowywali go w tym języku. Doszło do tego, że kiedy poszedł do przedszkola, nie znał wystarczająco dobrze angielskiego. Rodzice byli tym tak zaniepokojeni, że do mnie mówili wyłącznie po angielsku. Bardzo tego żałuję.”

„Wyspiarze mórz południowych nie mówią zbyt dobrze po angielsku, ale zasób ich słów wystarczy do podziału filmów amerykańskich na dwa gatunki: pif-paf i cmok-cmok.”