„Więc trzeba było jąć się kos, oręży, By stoczyć walkę choćby z piorunami, Umrzeć, by umrzeć, bo w Polsce nie ciężej, Wolnym i dumnym upaść pod kulami, Niż dnie swe kończyć od rodziny z dala, Jak podły żołdak w służbie u Moskala.”

„Nawet przez miłość stoczyć się można słodko na same dno.”

„Choćby mi przyszło umrzeć z Tobą, nie wyprę się Ciebie.”

„Należy żyć choćby dlatego, że w każdej chwili można umrzeć.”

„Wolę umrzeć jak wolny Paragwajczyk, niż żyć jako jeniec.”

„Naprawdę upadłam na dno.”

„Kto przyjmuje służbę u władcy, staje się jego niewolnikiem, choćby przyszedł był jako człowiek wolny.”

„Umrze naród, w którym umarli bohaterowie.”

„Kiedy najeźdźcy, jak wzburzona fala,
Jej wieś zalali, w las uprowadzona
Zginęła z ręki dzikiego Moskala
Po krwawej walce śmiertelnie raniona.
Droższą niż życie była dla niej cnota,
Gdy w jej obronie stoczyła bój z wrogiem.
Milszą śmierć sroga niż grzechu sromota,
Więc męczennicą stanęła przed Bogiem.”

„Myślałem, że bez ciebie umrę, i chyba umarłem.”