„Jak najwięcej wydajności przy jak najmniejszej obecności – oto, czego się od nas żąda.”

„Przychodzi taka pora, kiedy nie żądasz niczego. Ani ust, ani uśmiechu, ani miękkich ramion, ani oddechu jej obecności.
Wystarcza, że Ona jest.”

„Możemy zatem – i powinniśmy – organy władzy podejrzliwie traktować, sprawdzać jak najwięcej i w razie potrzeby na nie narzekać (a potrzeba jest prawie zawsze), nie powinniśmy jednak narzekać na samo istnienie, samą obecność władzy, chyba że wymyślimy inny świat, czego już wielu próbowało, ale nikt z powodzeniem.”

„Czym jest miłość?
– Całkowitą nieobecnością lęku – odpowiedział Mistrz.
– A czego się lękamy?
– Miłości – odparł znów Mistrz.”

„Hostia, rzecz najwyższa znajduje się w niezliczonych kościołach; wprawdzie Chrystus jest w niej przemieniony w jednostkową obecność, ale jest to obecność li tylko ogólna, a nie ta ostateczna w konkretnym miejscu w przestrzeni. Ta obecność przeminęła wprawdzie w czasie, ale jako przestrzenna i w przestrzeni konkretna istnieje ona nadal jako doczesna. Otóż ta doczesność [czyli ziemia święta] jest właśnie tym, czego brak chrześcijaństwu, tym, co musi ono jeszcze zdobyć.”

„A czy w miłości potrzebna jest obecność? Obecność nawet jej przeszkadza.”

„(…) nieobecność może stać się dręczącą obecnością, jak uszkodzony nerw.”

„Miłość kojarzy się bardziej z nieobecnością niż obecnością ukochanej osoby.”

„Różnicujące relacje, takie jakie są urzeczywistniane przez wartość dodatkową; nieobecność zewnętrznych granic, „zastąpiona” przez rozwinięcie granic wewnętrznych oraz włączenie anty-produkcji do produkcji wypełnianej przez absorbowanie wartości dodatkowej – oto trzy aspekty wewnętrznej aksjomatyki kapitalizmu.”

„Najtrudniejsza jest nieobecność.”