„Słowo to zimny powiew, nagłego wiatru w przestworze.”

„Albowiem układacze formułek nie chwytają prawdy o człowieku. Mylą formułę, która jest jak płaski cień cedru, z samym cedrem, który ma trzy wymiary, posiada ciężar, barwę, chmary ptaków w gałęziach i listowie – a to wszystko nie da się wyrazić, gdyż nie uniosą tego słowa słabe jak powiew wiatru… Albowiem mylą oni formułę, która oznacza, i przedmiot oznaczany.”

„I był Beskid i były słowa
Zanurzone po pępki w cerkwi baniach
rozłożyście złotych
smagających się wiatrem do krwi.”

„Ostatnia myśl osoby decyduje, jaki kształt przybierze dusza przy ponownych narodzinach. Podobnie jak zapach ogrodu lilii przenoszony jest przez powiew wiatru, tak „zapach” tendencji i cech charakterystycznych, które dominowały w obecnym życiu, zostaje przeniesiony do następnego.”

„Pozwól mówić sercu, a słowa same się znajdą. Tylko serce trafia do serc, nie zimne rozumowanie.”

„Bez żadnego powiewu
usłuchaj mnie!
Serce, obracaj się.
Serce, obracaj się.”

„I znów poczułem nagłe ukłucie oburzenia i jednocześnie niedowierzania. Czemuż to padają słowa, wedle których religia nie do końca jest prawdziwa, ale jednocześnie nie jest to ważne, bowiem jej fundamentem jest duchowe pocieszenie? Jakież to godne pogardy.”

„Milczenie pod Zamarłą
(…)
Pewne jest tylko bicie źródła
Wiatru, skały, śniegu
Pewnie jest tylko bicie zegarów
Pod południową ścianą
Pamiętam te chwile, kiedy nie potrafiłem
Milczeć w dolinie pustej w słowa
Nie pamiętam, że nie słyszałem wtedy
Milczenia Zamarłej”

„Łzy smakują.
Smakują jak poranna kłótnia
Jak nieudolnie wypieczony placek
Jak zrozumienie,
ciepły powiew.
One czekają na mnie
One mnie kochają
Tak jak ty.”

„Podchodzący do lądowania samolot TU-154 (model specjalny), targnięty nagłym porywem wiatru wypadł z pasa i eksplodował. Tak przynajmniej podano w oficjalnym oświadczeniu. Identyczną wersję przedrukowały wszystkie gazety świata. W podobnym brzmieniu przekazywały wiadomość, przerywając w pół słowa programy, główne stacje telewizyjne. Bo i była to istotnie katastrofa stulecia, fatalnym tupolewem podróżowała bowiem cała „wierchuszka”. Czy był to przypadek, czy zaplanowany zamach? Speckomisja badająca sprawę nigdy nie ogłosiła wyników śledztwa. Nie wyjaśniono nawet dlaczego, wbrew procedurom bezpieczeństwa, aż tylu członków ścisłego kierownictwa leciało jednym samolotem…”