„Nie mówiłbym tyle o sobie, gdybym kogoś innego znał równie dobrze.”

„Francuzi nie mówią prawie nigdy o swych żonach – lękają się, że mogą o nich mówić do kogoś, kto zna je lepiej od nich.”

„Zaczynałam zauważać, że zawsze, kiedy potrzebuję Boga, przychodzi mi z pomocą. Tyle, że niekoniecznie w takiej postawi, na jaką liczyłam, i niekoniecznie robił to, co chciałam. Nie szedł mi na rękę i sprawiał wrażenie bardzo upartego: za to ja byłam całkiem pewna, że znam się na wszystkim lepiej niż ktokolwiek inny, a kiedy mówię „ktokolwiek inny”, mam też na myśli Boga.”

„Zastanawiam się, kiedy ludzie przestaną mnie pytać, dlaczego robię tyle aluzji do seksu, tyle o nim mówię. Powiedzmy, że odpowiem tutaj, raz na zawsze: Bo się znam, bo lubię, a moja praktyczna przygoda z tematem zaczęła się w ósmej klasie podstawówki. Lubię mówić o rzeczach, na których się znam.”

„Oglądanie postaci, którą tak dobrze znam w innym wykonaniu było dziwnym i ciekawym doświadczeniem”

„Rymuję zajebiście dobrze. I wcale nie jest tak, jak ludzie mówią, że się kogoś boję. Nie boję się nikogo. Nie ma w rapie kogoś, kogo bym się obawiał. Jeśli chodzi o pisanie rymów.”

„Nie lubię mówić dobrze o sobie, wolę mówić źle o innych.”

„Gdybym miał przebywać tylko pośród sobie równych, musiałbym zamknąć się w krypcie cesarskiej.”

„Gdybym miał określić, czym miłość być powinna, gdybym od niej czegoś chciał, to bym chciał… żeby się składała w równej części: z żądzy i z czci!”

„Nie twierdzę, że należałoby zabraniać matkom zbytniej miłości do dzieci. Mówię tylko, że lepiej jest, kiedy matki mają jeszcze kogoś do kochania.”