„Pamiętasz tę noc świętojańską,
na strychu bożęta domowe?
Wianki puszczane na wodę
i białe noce przed wschodem?”

„Wyruszył zastanawiając się, jak przywołać cebulę. Wprawdzie na straganach zwykle widywał ją w wiankach, ale chyba w wiankach nie rosła. Może chłopi używają szkolonych psów albo śpiewają pieśni, żeby ją wywabić?”

„Tamtą noc na tarasie pamiętałem! Utkwiła mi w szpiku. Zostawiła tatuaż na sercu.”

„Prawdziwa miłość bywa tylko wtedy, gdy masz kogoś, z kim możesz przegadać całą noc, aż do białego rana.”

„Pamiętajcie: Diabelską obsesją żydowskiego spisku jest, aby nie urodziło się już żadne Białe Dziecko.”

„To właśnie strych był jego królestwem nieistnienia, nieobecności, niecierpienia, nieżalu, niegoryczy.”

„Gleba jest biała noc błękitna
I broczy krwią ukrzyżowanie
Gdy męką krwawą rany kwitną
Żołnierza Ziemi Obiecanej”

„Pamiętasz naszą pierwszą randkę? (…)
Nasze pierwsze pocałunki przez przystankiem,
kiedy żal nam było nawet paru minut bez dotyku naszych rąk,
pierwszą noc przegadaną do rana
i pierwszą noc, kiedy nie chcieliśmy mówić nic.”

„Puszczała się dziewczyna, puszczała z miłości,
Puszczała dla pieniędzy, puszczała z litości,
Aż taką masę razy upadła moralnie,
Ze całkiem się skurwiła – i wpadła fatalnie,
Albowiem w ciążę zaszła od jednego z gości:
Tak powstał SKURWYSYNDYK MASY UPADŁOŚCI.”

„Proszę państwa, my możemy Hamleta nago, na strychu, przy świeczce wystawić, ino po co?”