„Nie dążymy do doskonałości, ponieważ dobrze wiemy, że nie ma jej w świecie ludzkim, lecz poszukujemy dla ludzi takiej konstytucji, która obciążona jest najmniejszymi lub najbardziej wybaczalnymi wadami.”

„Do doskonałości brakowało jej tego, że nie miała wad.”

„Im więcej o nim wiemy, tym bardziej mamy do niego refleksyjny stosunek. A tak naprawdę, to najważniejsze w życiu jest to, że ludzie chcą dążyć do szczęścia.”

„Może to straszna moja wada, ale zawsze dążyłem do rzeczy najważniejszych. A co może być ważniejsze niż nauka i religia? I one jakoś zaspokajały moje tęsknoty – w nich widziałem poszukiwanie sensu.”

„Żydzi to przecież normalni ludzie, dotyczą ich takie same sprawy i problemy, jak wszystkich ludzi na świecie. Są bardziej obciążeni, bo w filmach mówi się i o Holocauście, i o konflikcie izraelsko-palestyńskim, ale to ciągle ludzie.”

„Nie musimy być doskonali, pod warunkiem, że będziemy dążyli do doskonałości.”

„Bach nigdy nie zabiegał o sławę, dążył do doskonałości.”

„Tomizm dąży do takiego ustalenia roli i wartości człowieka w świecie, z którego ma wynikać konieczność podporządkowania się człowieka kościołowi: kościół jest kasjerem, za którego pośrednictwem istota ludzka spłaca swój dług wszechmocnemu. Należy tylko obciążyć konto metafizyczne człowieka takimi sumami, których nigdy nie zdoła spłacić i które na całe życie uczynią go uległym niewolnikiem niewidzialnego stwórcy oraz jego widzialnej agentury.”

„Jedynie dążenie do odkupionej duchowej natury, do bezgrzeszności, czy to na tym świecie, czy po śmierci, można uznać za czyste i nieskazitelne duchowe poszukiwanie samego siebie.”

„Dobrze, że nie ma człowieka bez wad, bo taki człowiek nie miałby też przyjaciół.”