„Czarnych kotów się nie boję, ale za to kiedy przejeżdżam obok cmentarza, albo widzę karawan, to od razu lepiej się czuję. Karawan oczywiście oznacza czyjeś nieszczęście, ale uświadamia mi jednocześnie, że jeszcze jestem po „tej” stronie.”

„Ludzie wierzą w kominiarza, zakonnice, a ja wierzę, że kiedyś szczęście przyniósł mi… karawan (bo i taki przesąd znam). To stara historia: gdy czwarty raz próbowałam dostać się do szkoły teatralnej (a była to tym razem Łódzka Filmówka) i wiedziałam, że to moja ostatnia szansa (gonił mnie limit wieku, za rok zdawać bym już nie mogła), w przeddzień ogłoszenia wyników zobaczyłam na ulicy karawan. Taki żywcem wyjęty z XIX wieku: oszklone, czarne „akwarium”, z chorągwiami i parą czarnych koni… Zbieg okoliczności? Być może, ale ja do dzisiaj wierzę, że to właśnie ten karawan przyniósł mi szczęście i dostałam się na wymarzone studia!”

„Miłosiernie jest wdepnąć w cudzą pustkę, lecz niebezpiecznie w czyjeś nieszczęście.”

„Jestem chrześcijaninem, ale takim, który jest jednocześnie chrześcijaninem i poganinem, Grekiem… Kiedy w badaniach widzę, jak w cesarstwie rzymskim zmagają się z sobą chrześcijanie i poganie, moje serce jest rozdarte, bo jestem jednocześnie po obu stronach…”

„Nocą każdy kot jest czarny!”

„Na tej samej zasadzie, gdy szare ułożymy obok czarnego uzna się je za białe; gdy obok białego – za czarne.”

„Nieważne, czy kot jest czarny, czy biały. Ważne, aby łowił myszy.”

„Sny nie lubią
by je podglądać
gdy nadchodzą
z czarnym kotem
za uchem”

„Doprawdy nie wiem, co oznacza ten świat – odpowiedział po dłuższej chwili kot.”

„To jest znakomita okazja do przemyślenia mocy, jaką ma myślenie o kimś. Nie doceniamy jego siły, a niesłusznie. Na przyszłość, zanim zobaczysz oczami duszy czyjeś nieszczęście, zanim pomyślisz, że ktoś mógłby się rozchorować, to się dwa razy zastanowisz.”