„Dzieciństwo miałem bardzo trudne, rodzina była biedna. Rodzice rozeszli się wcześnie. Jednak kiedy patrzę na to dzisiaj, to było to biedne dzieciństwo, ale naturalne, prawdziwe.”

„Prawdziwe kobiece przyjaźnie zawierają się tylko we wczesnej młodości albo nawet w dzieciństwie. Potem to są tylko miłe, dobre znajomości.”

„Jak powiedziałem w radiu Kraków, że Dzieci z Bullerbyn we wczesnym dzieciństwie zrobiły na mnie największe wrażenie, to pani redaktor zapytała, czy w dzieciństwie byłem dziewczynką.”

„Dorastałem bez wielkich pieniędzy, a moi rodzice mieli ich w dzieciństwie jeszcze mniej. I to trzymało mnie w ryzach. Naprawdę w ryzach.”

„Nigdy nie uważałem samotności za wadę. Pojawiła się we wczesnym dzieciństwie i towarzyszy mi przez całe życie.”

„Kiedyś dobrze było mieć biednego sąsiada, bo było wiadomo, że biedny nie napadnie. Teraz jest inaczej.”

„Miałem ciężkie dzieciństwo. Moi rodzice nie sprawdzali się pod wieloma względami. Uważa się, że dzieciństwo w nędzy i zaniedbaniu jest rzeczą złą. Łamie charakter. Uczy znieczulicy. Odbiera radość życia. Nie wiem, czy moje ciężkie dzieciństwo kiedykolwiek zdołało odebrać mi radość życia. Ale chyba właśnie ono jest powodem, dla którego ciągle jestem zakochany.”

„Dzieciństwo nie jest pełne śmierci, choć ta jest jego naturalnym – tu gryzę się w język i mówię: nienaturalnym – składnikiem. To świat wokół jest pełen śmierci, której nie daje się zaakceptować. Ale w dzieciństwie – pełnym duchów – śmierć nie jest jeszcze ostateczna.”

„Dzieciństwo, nie jest jedynie przygotowaniem do życia jak często uważamy, myśląc o naszych dzieciach, lecz jest prawdziwym życiem.”

„Moje wczesne dzieciństwo zostawiło we mnie rany na długie lata. Jest to dramatyczne stwierdzenie i w gruncie rzeczy dość niesmaczne (…).”