„Niech płyty wydają ci, którzy potrafią.”

Źródło: Sprawca ze smyczy zerwany, „Polska Gazeta Wrocławska” nr 58 online, 11 marca 2011 http://www.gazetawroclawska.pl/magazyn/378797,bartek-porczyk-sprawca-ze-smyczy-zerwany,id,t.html?cookie=1#material_2

Pochodzi z Wikiquote. Ostatnia aktualizacja 21 maja 2020. Historia
Tematy
zerwanie
Bartosz Porczyk Fotografia
Bartosz Porczyk 6
aktor polski 1980

Podobne cytaty

Tadeusz Boy-Żeleński Fotografia
Rafał Matyja Fotografia

„Uważam, że dla zerwania ze złą tradycją wykluczania moralnego należy związki partnerskie zalegalizować. Nie potrafię wymienić żadnego powodu, żeby tego nie poprzeć.”

Rafał Matyja (1967) politolog polski, dziennikarz

Źródło: Rafał Matyja już w całości po drugiej stronie. „Moje drogi z prawicą całkowicie się rozeszły” https://wpolityce.pl/polityka/342693-rafal-matyja-juz-w-calosci-po-drugiej-stronie-moje-drogi-z-prawica-calkowicie-sie-rozeszly, wpolityce.pl, 3 czerwca 2017.

Władysław Ludwik Anczyc Fotografia

„O Boże nasz! o Matko z Jasnej Góry!
Wysłuchaj nas! niech korna łza i żal
Przebłaga Cię, niewoli zerwij sznury,
Hej, baczność! cel i w łeb lub serce pal.”

Władysław Ludwik Anczyc (1823–1883) polski poeta, dramatopisarz, wydawca, tłumacz, działacz ludowy

Źródło: Marsz strzelców

Aleksander Hall Fotografia

„Tę nienawiść, która zabiła Pawła, wzbudzano i podsycano, dyskwalifikując go moralnie. Tak przedstawiały go tak zwane media publiczne. Apeluję do rządzących, aby zerwali z tymi praktykami, wyciągnijmy wnioski z tej potwornej lekcji. Niech nigdy nie powtórzy się taka tragedia.”

Aleksander Hall (1953) polityk i historyk polski

o Pawle Adamowiczu
Źródło: Nieznaczna różnica w relacjach. TVP zamiast pokazywać wspólnotę sieje strach https://oko.press/nieznaczna-roznica-w-relacjach-tvp-zamiast-pokazywac-wspolnote-sieje-strach/#, oko.press, 19 stycznia 2019.

„Ani ciszy, ani pełnego mroku, bez odblasku neonów srebrzącego firankę. Ani zapachu ziół, wilgotnej kory sosen, butwiejących liści – przez uchylone okno sączyły się się do pokoju aromaty nocnego ogrodu. Wdychałem je głęboko, z uczuciem błogości. Dobrze mi było. Zobaczyłem w ciemnościach nieszczerze uśmiechniętą twarz Agnieszki, usłyszałem jej głos ni to napastliwy, ni z poczuciem winy: O co chodzi, Jarek, niech skonam, czepiasz się głupstw! To Zbych mnie wyciągnął do kina, nie ja go! A ty nie byłeś w cyrku z Marylą? Nieprawda, żadnej draki ci nie zrobiłam, zmyślasz. Dobra, niech będzie, to ja kupiłam bilety – i co z tego? Ty przecież miałeś mecz, wiedziałam, że nie pójdziesz, dlatego ci nie proponowałam. Pójdziesz na ten film z Marylką? Proszę bardzo, wcale nie będę zazdrosna… Te ostatnie słowa były niedobre, bo zabrzmiały szczerze. I uśmieszek Agnieszki – ironiczny, chłodny, jakby prowokujący. Zrozumiałem wtedy, że mnie już nie kocha, że szuka pretekstu, aby zerwać, że chce chodzić ze Zbychem. Dlaczego nie śmie powiedzieć mi tego wprost? Czyżby kołatały w niej resztki uczucia, którym byliśmy przepełnieni wtedy, na obozie harcerskim, owej bezksiężycowej, gwieździstej nocy, kiedy staliśmy na mostku dotykając się ramionami i patrząc w posrebrzoną wodę? A następnego dnia widzieliśmy parę staruszków idących wolno pod rękę i Agnieszka powiedziała, że my kiedyś też będziemy tak szli – ona i ja. I że starość musi być straszna, ale ze mną nie boi się nawet starości.
Ładnie umiała mówić. Jej rzęsy trzepotały przy tym jak dwa czarne motyle, a oczy jaśniały łagodnym blaskiem przez mgłę.”

Aleksander Minkowski (1933–2016) polski prozaik, reportażysta, scenarzysta filmowy

Ząb Napoleona

Zadie Smith Fotografia
Halldór Kiljan Laxness Fotografia
Kerstin Gier Fotografia
Bhaktiwedanta Swami Prabhupada Fotografia

Pokrewne tematy